[ Pobierz całość w formacie PDF ]

vi�ante la larmojn,  kiel mi vin amas.
 Anka� mi vin amas,  respondis la Feino,  kaj se
vi volas resti kun mi, vi povos i�i mia frateto, kaj mi via
bona fratino &
 Mi volonte restus & sed mia kompatinda pa�jo?
81
LA AVENTUROJ DE PINOKJO
eLIBRO
 Mi pensis pri io. Mi jam sciigis vian pa�jon: anta�
nokti�o li estos �i tie.
 �u vere?  kriis Pinokjo, kaj eksaltis pro la �ojo. 
Tiam, se vi havas nenion kontra�e, mia Feineto, mi vo-
lus iri renkonte al li! Apena� mi povas �isatendi la mo-
menton, kiam mi povos kisi tiun malfeli�an maljunulon,
kiu tiom suferis pro mi.
 Do iru, sed atentu, ne perdi�u! Iru tra la arbaro, kaj
mi certegas, ke vi lin trafos.
Pinokjo ekiris: kaj apena� li eniris la arbaron, li ekku-
ris kiel kaprido. Sed kiam li atingis certan lokon, preska�
vidalvide al la Granda Kverko, li subite haltis, �ar �ajnis
al li a�di iujn inter la arboj. Kaj fakte li vidis, ke sur la
vojo aperas, eltrovu, kiuj? & la Vulpo kaj la Kato, kun
kiuj li vesperman�is en la gastejo  La Ru�a Krabo .
 Jen nia kara amiko Pinokjo!  ekkriis la Vulpo, kaj
brakumis kaj kisis lin.  Kiamaniere vi venis �i tien?
 Kiamaniere vi venis �i tien?  ripetis la Kato.
 Longa historio,  respondis la marioneto,  en
konvena okazo mi rakontos �in al vi. Sed eksciu, ke la
pasintan nokton, kiam vi lasis min sola en la gastejo, mi
trafis murdistojn survoje &
 Murdistojn? Ho, malfeli�a amiko. Kaj kion ili volis?
 Ili volis forrabi miajn orajn monerojn.
 Friponoj!  indignis la Vulpo.
 Friponegoj,  resonis la Kato.
 Sed mi komencis kuri,  da�rigis la marioneto, 
82
LA AVENTUROJ DE PINOKJO
eLIBRO
kaj ili �iam post mi, fine ili atingis kaj pendigis min sur
bran�o de tiu kverko &
Kaj Pinokjo montris la Grandan Kverkon, kiu staris
apena� du pa�ojn for de ili.
 �u oni povas a�di ion pli malbonan?  rimarkigis
la Vulpo. En kia mondo ni devas vivi? Kie ni, �entilho-
moj trovas sekuran lokon?
Dum ili tiel interparolis, Pinokjo rimarkis, ke al la Kato
mankas la tuta anta�piedo kune kun la ungoj: do li de-
mandis:
 Kion vi faris per via piedo?
La Kato volis respondi, sed embarasi�is. Tial subite
ekparolis la Vulpo:
 Mia amiko estas tro modesta, kaj pro tio li ne res-
pondas. Anstata� li respondos mi. Sciu do, ke anta� unu
horo sur la vojo ni renkonti�is kun maljuna lupo, kiu
preska� svenis de malsato, kaj petis iom da almozo. �ar
ni ne povis doni al li e� fi�osteton, kion faris mia amiko,
kiu vere havas bonegan koron? & Li de�iris per la den-
toj unu piedon de siaj anta�gamboj, kaj �etis �in al tiu
malfeli�a besto, por ke li povu �esigi la fastadon.
Kaj dirinte tion la Vulpo forvi�is siajn larmojn.
Anka� Pinokjo kortu�i�is, pa�is al la kato, kaj flustris
en �ian orelon:
 Se �iuj katoj similus al vi, la musoj estus feli�aj!
 Kaj vi, kion nun vi faras �i tie?  demandis la Vul-
po la marioneton.
 Mi atendas mian pa�jon, kiu balda� devas alveni.
83
LA AVENTUROJ DE PINOKJO
eLIBRO
 Kaj viaj oraj moneroj?
 Mi havas ilin �i tie, en la po�o krom unu, kiun mi
elspezis en la gastejo  La Ru�a Krabo .
 Se mi pripensas, ke �i tiuj kvar moneroj morga�
i�us mil a� dumil?! Kial vi ne sekvas mian konsilon? Kial
vi ne semas ilin sur la Kampo de Mirakloj?
 Hodia� neeble: alifoje mi iros tien.
 Alifoje estos malfrue,  diris la Vulpo.
 Kial?
 �ar tiun kampon a�etis granda sinjoro, kaj ekde
morga� permesos al neniu tie semi sian monon.
 Kiom foras la Kampo de Mirakloj de �i tie?
 Apena� du kilometrojn. �u vi volas veni kun ni?
Post duonhoreto vi alvenos: rapide semos la monerojn,
post kelkaj minutoj kolektos dumil da ili kaj �i-vespere
vi reestos �i tie kun plenaj po�oj. �u vi volas veni kun ni?
Pinokjo hezitis iomete per la respondo, �ar rememori-
�is al li la bona Feino, la maljuna �epeto kaj la admonoj
de la Parolanta Grilo; sed poste li tamen faris, kiel �iuj
geknaboj sen prudento kaj koro; li kapjesis kaj diris al la
Vulpo kaj Kato:
 Nu, ni iru: mi vin akompanos.
Kaj ili ekiris.
Post duontaga mar�ado ili atingis urbon, kiu nomi�is
Stultulkapta. Kiam ili eniris en la urbon, Pinokjo vidis
stratojn plenajn de hundoj kun maldensa hararo, kiuj
oscedis pro malsato, tonditajn �afojn, kiuj tremis pro
malvarmo, kokinojn sen krestoj kaj bekoloboj, kiuj al-
84
LA AVENTUROJ DE PINOKJO
eLIBRO
moze petis maizgrajnojn, grandajn papiliojn, kiuj ne
povis flugi, �ar ili vendis siajn belegajn multkolorajn flu-
gilojn, senvostajn pavojn, kiuj hontis tiel vidi�i, faza-
nojn, kiuj silente lamadis, kaj priploris siajn por �iam
perditajn brilantajn plumojn orajn kaj ar�entajn.
Meze de tiu amaso de almozuloj kaj hontemaj mal-
feli�uloj pasadis de tempo al tempo sinjoraj kale�oj, en
kiuj sidis certaj vulpoj, pigoj �telistoj a� iaj rabobirdoj.
 Kaj kie estas la Kampo de Mirakloj?  scivolis Pi-
nokjo.
 Je apena� du pa�oj.
Kaj vere, kiam ili trairis la urbon, kaj venis ekster la
murojn, ili haltis sur nuda kampo, kiu cetere similis al la
aliaj kampoj.
85
LA AVENTUROJ DE PINOKJO
eLIBRO
 Jen, ni alvenis,  diris la Vulpo al la marioneto. 
Nun klinu vin al la tero, fosu trueton per la manoj en la
tero, kaj enmetu la orajn monerojn. Pinokjo obeis. Li fo-
sis trueton, enmetis la restintajn kvar orajn monerojn,
poste kovris la truon per iom da tero.
 Kaj nun,  diris la Vulpo,  iru al la proksima ka-
nalo, prenu sitelon da akvo kaj akvumu la lokon, kie vi
semis.
Pinokjo iris al la kanalo, kaj �ar li ne trovis tie sitelon,
li deprenis unu pantoflon, plenigis �in per akvo kaj
pri�prucigis la teron super la truo. Poste li demandis:
 �u io ankora� farendas?
 Nenio plu,  respondis la Vulpo.  Nun ni povas
foriri. Vi revenu post �irka� dudek minutoj, kaj vi trovos
�i tie arbeton elkreskintan kun bran�oj plenaj de mone-
roj.
La malfeli�a marioneto, ekster si pro la �ojo, multfo-
je dankis la Vulpon kaj la Katon, kaj promesis al ili be-
legan donacon.
 Ni ne volas donacon,  respondis tiuj du malbonu- [ Pobierz całość w formacie PDF ]