[ Pobierz całość w formacie PDF ]

 Dzwonię po twojego bratanka  oznajmiła i z duszą na ramieniu
sięgnęła po słuchawkę. Niezależnie od tego, co mówił, Marcus z
le wyglądał.
Czuła, że powinna wezwać karetkę, choć się na to nie zgadzał. Wybrała
numer Davida. Odebrał po czwartym sygnale.
 Tu Sonia  powiedziała zdenerwowana.  Jestem u Marcusa. y
le
się poczuł. Nie pozwala mi wezwać karetki ani lekarza. Chce tylko ciebie.
 Zaraz się wszystkim zajmę. Jestem blisko. Będę za dziesięć minut.
Kiedy Sonia wróciła do salonu, Marcus siedział na kanapie. Był blady,
zgarbiony i trzymał się za serce.
 UsiÄ…dz
prosto  poprosiła.  David już jedzie  powiedziała,
siadając obok i biorąc go za rękę.  Kocham cię. Jesteś wspaniałym
człowiekiem  wyznała pod wpływem emocji.
Kiedy pojawił się David z lekarzem, wciąż siedzieli na kanapie,
trzymając się za ręce. David przyjrzał się im z poważną miną.
 Zabieram cię do szpitala, bracie  oznajmił doktor, gdy zbadał
Marcusa.
 Nie chcę, Bart  grymasił pacjent.  Posiedzę z Sonią i odpocznę.
66
R
L
T
  Musisz mi zaufać  oznajmił lekarz.  Będziesz bezpieczniejszy
w szpitalu. David już wezwał karetkę. Chyba właśnie przyjechała.
 Pojedziemy za wami moim samochodem  oznajmił David,
patrząc, jak Sonia delikatnie wysuwa dłoń z dłoni Marcusa.
Na jej serdecznym palcu pysznił się zaręczynowy pierścionek ze
sporym brylantem otoczonym przez kilkanaście mniejszych.
Gwałtowny gniew przyćmił niepokój o wuja. Nie mógł na nią patrzeć.
Nareszcie uzyskał dowód. Wbrew temu, co mówiła, usidliła Marcusa.
 Czym tak się martwisz?  zapytał Marcus, widząc minę bratanka.
 Za pół godziny mnie wypiszą.
 Nie dbałeś o siebie ostatnio  powiedział Bart Abbott z wyrzutem.
 Zamierzam zatrzymać cię na noc w szpitalu. Trzeba zrobić kilka badań.
67
R
L
T
ROZDZIAA
SZÓSTY
David i Sonia spędzili w szpitalu z Marcusem zaledwie kilka minut.
Sonia uspokoiła się, widząc, że Marcus lepiej wygląda i ma dobrą opiekę.
 Wezwę taksówkę  powiedziała, kiedy opuścili szpital.
 Niebezpiecznie jest chodzić po mieście z takim pierścionkiem 
zauważył David z przekąsem.
 Idziesz ze mną  oznajmił zwięz
le, biorÄ…c jÄ… pod ramiÄ™.
 Zabierz ręce  zażądała.
 Nawet nie zaczynaj  warknął, zatrzymując się gwałtownie. 
Odwiozę cię do domu. Nie mam wyboru. Nigdy nie zostawiłem kobiety
samej nocą. Poza tym Marcus oczekuje, że się tobą zajmę. Muszę więc
zrobić wszystko, żeby jego narzeczona była bezpieczna. Koniec dyskusji.
 Nie jestem jego narzeczonÄ…!
 No popatrz, a już myślałem, że ten brylant na twoim palcu to symbol
zaręczyn  odparł cierpko.  Jak wsiądziemy do samochodu, przyjrzę mu
się dokładniej. Bo może to tylko najokazalszy na świecie pierścionek na
znak przyjaz
ni.
 Nie wiesz, z jaką intencją został ofiarowany.
 Wsiadaj  zarządził, otwierając auto.
 Nie chcesz usłyszeć mojej wersji?  zapytała.
Ręce tak bardzo jej się trzęsły, że nie mogła zapiąć pasa. W końcu Holt
zrobił to za nią.
 Co, do diabła, jest z tobą nie tak?  wybuchnął.
 Mogłabym zapytać cię o to samo. Wściekasz się, ale nie z powodu
choroby Marcusa, tylko przez pierścionek. Chyba ważniejsze jest, czy
68
R
L
T
Marcus wyzdrowieje.
 Bart ma rację  odparł David z ciężkim westchnieniem, kiedy
odjechali spod szpitala.  Marcus od lat nie dbał o siebie. Zupełnie jakby
chciał w ten sposób popełnić samobójstwo na raty po śmierci Lucy. Ale, do
diabła, to wszystko i tak przez ciebie!
 Oczywiście. Szukasz kozła ofiarnego. A on ma przecież zaledwie
pięćdziesiąt pięć lat, nie siedemdziesiąt czy osiemdziesiąt!
 A robiłoby ci to różnicę? A gdyby był po dziewięćdziesiątce, też
przyjęłabyś jego oświadczyny?  zapytał z potępieniem.
 Nie zgodziłam się  wyznała.  I nie życzę sobie, żebyś mnie
obrażał. Po kolacji Marcus zaprosił mnie do siebie. Usiedliśmy w salonie, aż
nagle wyjął pierścionek i wsunął mi na palec  powiedziała cicho.
 Soniu, kochanie, ależ musiałaś być zaskoczona  powiedział
zgryz
liwie.
 To chyba nie czas na kłótnie  zauważyła chłodno, choć w duszy
skręcała się z bólu.  Lubię Marcusa. To wspaniały człowiek. Jednak nie
prosiłam, żeby się we mnie zakochał. Nie spodziewałam się tego.
 Jednak w końcu zdałaś sobie sprawę z jego uczuć  zauważył David
chłodno.  Wiedziałaś, że masz go w garści. A teraz osiągnęłaś cel.
 Wez
go sobie!  krzyknęła Sonia. Była tak oburzona, że przez
chwilę miała ochotę wyskoczyć z jadącego samochodu. Z
ciągnęła
pierścionek z palca.  Mam wrażenie, jakby ważył z tonę! Zabierz go. U
ciebie będzie bezpieczniejszy  oznajmiła, wrzucając go do schowka.
 Wspaniałe przedstawienie  oznajmił kpiąco.  Powiedz, czy w
twojej rodzinie zdarzały się wcześniej przypadki choroby psychicznej? Bo u
ciebie już widać pierwsze oznaki paranoi.
 Nie wiesz, z czym musiałam się zmagać  mruknęła Sonia. 
69
R
L
T
Ciebie otacza miłość i akceptacja. Nie chciałbyś mieć takich krewnych jak
ja.
 To pewnie sami złodzieje i oszuści  powiedział okrutnie. 
Siedzą w więzieniu?
 Lepiej skup się na prowadzeniu  ucięła rozmowę, wyraz
nie
zdenerwowana.
Sonia wyskoczyła, zanim mercedes na dobre się zatrzymał.
 To było głupie  skomentował David, wysiadając.  Odprowadzę
ciÄ™.
 Zostaniesz tutaj  odparła wrogo.  Wciąż jestem w szoku.
 Ja też. Ale skoro Marcusa tu nie ma, jestem odpowiedzialny za
bezpieczeństwo jego narzeczonej.
 Wyraziłam się niejasno?  zapytała.
 Chodz
my na górę  powiedział, ignorując jej słowa.
Para z pierwszego piętra czekała na windę. Wymienili powitania.
Kobieta nie mogła oderwać oczu od Holta, a jej partner tak zapatrzył się na
Sonię, że zapomniał wysiąść. [ Pobierz całość w formacie PDF ]