[ Pobierz całość w formacie PDF ]

sposób się tego boi, musi podsycić w sobie apetyt na sukces i uznanie. Potrzebna jest
nauka chodzenia po scenie i pogodzenie się z faktem, że na końcu zawsze są dwie
możliwości: uda się albo nie uda. Ktoś, kto lubi dreszczyk emocji, wybierze tę przygodę.
Widziałam wiele kobiet, które dosłownie uciekały przed sukcesem.
Kierowniczka niewielkiego supermarketu wyraz
nie nie była zachwycona, gdy
dyrekcja zaproponowała jej intrantną posadę w innym supermarkecie.  Przecież jest tylu
fachowych pracowników, dlaczego akurat ja? . Znała miejsce, które jej zaproponowano,
wiedziała, co jest tam do zrobienia, miała wiele pomysłów. Ale sama sobie podcinała
skrzydła:  Właściwie to sukces jest murowany, tylko że potem zaczną się te wszystkie
hymny pochwalne, a tego naprawdÄ™ nie znoszÄ™ .
Kobiety tracą ochotę na sukces również dlatego, że często nie jest on społecznie
akceptowany. W Szwajcarii toczyła się gwałtowna dyskusja na temat  drugiej pensji ,
czytaj: pensji żony. Przeprowadzona została swego rodzaju kampania przeciw dobrze
zarabiającym kobietom. Wiele pracujących Szwajcarek cierpiało na wyrzuty sumienia z
powodu własnych zarobków, bo wydawało im się, że tym samym pozbawiają pracy
jakiegoś mężczyznę. Ten przykład pokazuje, że społeczny nacisk może wywołać zupełnie
indywidualne poczucie winy i zniechęcić do odnoszenia sukcesów.
Nie ukrywaj swoich osiągnięć
Wszystko, co umiesz robić, powinnaś też umieć sprzedać. Nikt nie doceni twojej pracy,
jeżeli nie będziesz jej promować. Skąd ludzie mają wiedzieć, że coś dobrze zrobiłaś, jeżeli
im tego nie pokażesz? Nikt nie będzie czytał w twoich myślach. Za to większość potrafi
słuchać i jest gotowa docenić cudze zasługi. Tylko trzeba im dać taką możliwość. W
przeciwnym razie nawet najwspanialsze dokonania mogą pozostać niezauważone.
Musisz zadbać nie tylko o to, by odpowiednie osoby wiedziały, jaką pracę
wykonałaś, ale i o to, by inni robili co do nich należy, żeby tobie ułatwić pracę. Kiedy twój
szef widzi, jak świetnie sobie radzisz z kluczowymi sprawami, powinien ci zapewnić
warunki do dalszego rozwoju. Jeżeli tego nie robi, spróbuj się dowiedzieć, z jakiego
powodu. Może nie jest świadom twoich dokonań? Może jesteś za skromna?
Każdy ma swoje zadania do wykonania, a wypatrywanie sukcesów podwładnych
na pewno nie jest jedynym zajęciem twojego szefa. Wpadki widać od razu, reakcja na nie
też jest zazwyczaj szybka, o dobrych czy wręcz wybitnych rezultatach mówi się o wiele
rzadziej. Kto chce zbierać owoce swojej pracy, musi ją czasem podsunąć komu trzeba pod
nos.
W tym momencie niejedna czytelniczka pomyślała sobie na pewno:  O, co to, to
nie! . Większość kobiet twierdzi, że one by czegoś takiego nigdy nie zrobiły: Przecież to
samochwalstwo! Arogancja! Pamiętają, z jakim zażenowaniem wysłuchują czasem
popisów kolegów, którzy potrafią długo i namiętnie przechwalać się byle czym.
Kobiety na ogół nie potrafią z przekonaniem prezentować swoich osiągnięć.
Autoreklama kojarzy im siÄ™ zdecydowanie z
le. Z próżnością i blagierstwem. Nie chcą
wyróżniać się w tłumie, a tym bardziej wywyższać. Taka skromność bywa czasem
parawanem dla obawy, że jak się już narobi szumu wokół własnej osoby, to trzeba się
potem stale czymś wykazywać.
A przecież nie chodzi o to, żeby kogoś mamić czy oszukiwać. Chodzi wyłącznie o to,
by wyraz
nie, a nawet więcej niż wyraz
nie pokazać, co się umie i do czego się dąży  i
zrobić to w elegancki sposób.
Nie jesteÅ› pewna, czy po dobrym poczÄ…tku sprostasz kolejnym zadaniom? Tym
razem się udało, ale czy następnym razem też sobie dasz radę?
Znam kobiety odnoszące ogromne sukcesy, które przy każdym nowym zadaniu
zadręczają się podobnymi wątpliwościami. %7ładen sukces, nawet największy, nie łagodzi
ich lęku, że się nie sprawdzą.
Na pewno miałaś w szkole koleżankę, która zawsze dostawała najlepsze stopnie, a
przed każdą klasówką trzęsła się ze strachu. Podśmiewano się z niej, nikt jej nie brał
poważnie.
Ellen ma ten problem do dziś. Jest prawniczką w dużej spółce handlowej.
Odpowiada za procesy w innych krajach europejskich i jest znana z tego, że wygrywa
nawet beznadziejne sprawy. Mimo sukcesów wątpi w swoje umiejętności. Przed każdą
kolejną rozprawą cierpi na bezsenność. Jest doskonale przygotowana, a mimo to boi się,
że się nie sprawdzi.  Ja po prostu nie wiem, czy jestem dobra! . Poradziłam jej, żeby
chwaliła się swoimi sukcesami przed swoim partnerem. On też jest prawnikiem i ceni jej
zawodowe umiejętności. Tym razem wystąpił jako  advocatus diaboli .
Prowokował ją:  Przecież to nie było nic nadzwyczajnego, każdy by tak umiał! .
Jemu Ellen miała odwagę się postawić, uniosła się honorem:  Tego procesu w Madrycie
nikt oprócz mnie nie mógł wygrać. Byłam jedyną osobą, która naprawdę wiedziała, o co
tam chodzi . Przyjaciel odparował:  Trafiło się ślepej kurze ziarno! . Ellen się rozkręciła: [ Pobierz całość w formacie PDF ]