[ Pobierz całość w formacie PDF ]

 Tak?
 Komisarz Van Veeteren?
 Tak.
 Mówi Schmidt. Policja portowa w Arnholt. Sprawdziliśmy i&
 I?
 & i wydaje się, że wszystko się zgadza. Brakuje jednego
pasażera.
 Jesteście pewni?
 Raczej tak. Oczywiście mogła się schować gdzieś na statku, ale
wydaje się to mało prawdopodobne. W każdym razie będziemy
kontynuować poszukiwania, gdy tylko wyruszymy. Jeśli jest na
pokładzie, znajdziemy ją, zanim dobijemy do kolejnego portu.
Przerwał na chwilę, ale komisarz milczał.
 Więc ta kobieta  ciągnął Schmidt  wynajęła jedynkę w
pierwszej klasie. Weszła na pokład, odebrała klucze w informacji i
najwidoczniej spędziła w kajucie jakąś godzinę.
 Wiecie, jak siÄ™ nazywa?
 Oczywiście. Bilet i kajuta zostały zarezerwowane na nazwisko
Biedersen.
 Biedersen?
 Tak. Ale przy płatności gotówką, a tak zapłaciła, nie wymaga
się okazania dokumentu, więc dane mogą być fałszywe.
Van Veeteren wziął głęboki oddech.
 Halo, jest pan tam?
 Tak.
 Coś jeszcze, czy możemy pozwolić im odbijać? Mają ponad-
godzinne opóz
nienie &
 Jasne  odparł komisarz.  Możecie odcumowywać.
W tym momencie połączenie zostało przerwane. Reinhart zdjął
dodatkowe słuchawki. Wyciągnął ręce za głowę i rozparł się w fotelu,
aż zatrzeszczało.
Van Veeteren położył ręce na kolanach i mozolnie wstał.
Przeszedł kilka razy tam i z powrotem po skrzypiących deskach
podłogi, aż w końcu stanął przed jednym z okien. Przetarł szybę
rękawem marynarki, zmrużył oczy i z rękami w kieszeni wpatrywał
się w ciemność.
 Jak sądzisz, jak się nazywała?  zapytał Reinhart.
 Znowu zaczęło padać  odparł Van Veeteren. [ Pobierz całość w formacie PDF ]