[ Pobierz całość w formacie PDF ]

w ręce. Obdarzył młodzieńca spojrzeniem, które jasno sugerowało,
że Michael ma jeszcze mleko pod nosem.
- Idz
na spacer, mój mały - powiedział i uśmiechnął się
ironicznie. - To nie twoja liga!
- Oczywiście, proszę pana - natychmiast odparł Michael.
Rzucił Tess ostatnie przepraszające spojrzenie i oddalił się szybko.
Dziewczyna spojrzała w szare oczy Jima; nie wyglądał na
groz
nego kryminalistę, o którym tyle słyszała.
- Nie wygląda pan na zabójcę - stwierdziła i uśmiechnęła się
przyjaz
nie.
Jim Kilgallen uniósł brwi. Roześmiał się cicho.
- Dziękuję!
Tess zacisnęła dłonie na swej małej torebce. Dopiero teraz
zrozumiała, jaką gafę palnęła.
- Przepraszam. - Uśmiechnęła się do niego. - Samo mi się
wymsknęło.
- On widziaÅ‚, jak pani wychodzi z tym mÅ‚odzikiem - powie­
dział Diamentowy Jim, ruchem głowy wskazując Matta, który
zdawał się być zafascynowany niebieskimi oczętami panny
Mallory. - Właśnie szedł po panią, gdy stanęła pani w drzwiach.
- Naprawdę? - Tess rozpromieniła się i popatrzyła na niego
z taką tęsknotą i nadzieją, że Kilgallenowi ścisnęło się serce.
- To ona się na niego rzuciła - wyjaśnił patrząc na ponętną
damę w objęciach Matta. - Sądzę, że to pani dziwny wygląd
skłonił go do zajęcia się panną Mallory.
- To wcale nie było tak, jak pan myśli.
- Znam Bosona - rzekł Jim Kilgallen niespodziewanie. - To
bogaty paniczyk, który ma pociąg do dziewic.
Dziewczyna aż sapnęła z oburzenia i zarumieniła się po same
uszy. Widząc to, Diamentowy Jim uśmiechnął się złośliwie.
- Chyba słyszała pani, że jestem złym człowiekiem - przypom-
163
DIANA PALMER
niał jej niewinnie. - Powinna była pani uciekać, gdy miała pani
szansÄ™!
- Pan... jest... zły!
Matt spojrzał na nich właśnie w tej chwili - w mgnieniu oka
dostrzegł zszokowaną minę Tess i szeroki uśmiech Kilgallena.
Bardzo szybko pozbył się urodziwej partnerki i zaczął przedzierać
się przez tłum w ich kierunku.
- Oho! NadchodzÄ… kÅ‚opoty! - burknÄ…Å‚ na jego widok Diamen­
towy Jim i w jego oczach zabłysły iskierki rozbawienia.
- Zrobił pan to celowo! - wykrzyknęła Tess.
- Ciii! Niech mu pani tylko o tym nie mówi. Proszę zaczekać
i zobaczyć, co zrobi!
Matt zatrzymał się tuż prz;i Tess.
- Zostaw go w spokoju - polecił jej w narzeczu Siuksów.
- On jest dla ciebie za sprytny.
Dziewczyna odwzajemniÅ‚a jego ponure spojrzenie bez mrug­
nięcia.
- Sama wybieram sobie towarzystwo! - odrzekła w tym samym
języku. - Wracaj do swojej damulki!
Diamentowy Jim najwyraz
niej doskonale się bawił. Zacisnął
usta i udawał, że bardzo się dziwi.
- Cóż... na pewno nie jest to rosyjski - zamruczał pod nosem.
Oboje spojrzeli na niego w tej samej chwili; Tess zarumieniła
się jeszcze bardziej, a Matt zacisnął szczęki.
- Co ty jej powiedziałeś? - spytał Jima po angielsku.
- Oj, nic strasznego. Ostrzegłem tylko twoją kuzynkę, że
Boson to bogaty nierób gustujący w towarzystwie dziewic. Ty
możesz ten wątek rozwinąć, jeśli chcesz. Ta panienka jest
zadziwiająco niewinna, jak na swój wiek... - dodał, po czym
przeprosił ich i odszedł w stronę bufetu.
- Ależ on jest bezpośredni - wyjąkała Tess ze zdumieniem.
- Nawet bardziej niż ty!
- Pomimo całego jego uroku osobistego, jest kryminalistą...
164
BEZDOMNA
A co do Bosona, miał rację. - Oczy mu się zwęziły, gdy jego
wzrok spoczął na dekolcie dziewczyny. Na odkrytej piersi widać
było jasnoczerwone znamię.
- On... - Tess rozejrzała się dokoła, a widząc, że ludzie się im
przyglądają, przeszła z powrotem na język Siuksów. - To odcisk
guzika jego marynarki! Chciał mnie pocałować, ale go uderzyłam!
Powinieneś był przyjrzeć się, jak wygląda jego lewy policzek!
Furia zgasła w oczach Matta równie nagle, jak się pojawiła.
Zdawało się, że się odprężył, lecz dziewczyna zauważyła, że jego
wzrok wciąż powraca do jej dekoltu.
- Dowiedziałem się wszystkiego, co chciałem - powiedział
spokojnie, po czym ujÄ…Å‚ jÄ… pod raniÄ™. - Chodz
my już lepiej...
robi się póz
no.
Pokojówka przyniosła narzutkę dziewczyny, a Matt pomógł jej
ją nałożyć. Pospiesznie pożegnali się z gospodarzami imprezy,
a panna Mallory, stojÄ…ca nieopodal drzwi wraz z nowym part­
nerem, posłała Mattowi ostatnie, żałosne spojrzenie.
- Nie chcesz zostać dłużej? - spytała Tess jadowicie, gdy już
wyszli na zewnątrz. - Ona będzie za tobą tęsknić.
Matt nie odpowiedział; ujął ją pod ramię i poprowadził do
czekajÄ…cego na nich wynajÄ™tego powozu. Ku ogromnemu za­
skoczeniu dziewczyny, nie podał woz
nicy adresu domu pani
Mulhaney, lecz kazał jechać nad jezioro Michigan.
Pomógł jej wsiąść, sam wszedł do powozu, oparł się wygodnie
o poduszki siedzenia i skrzyżował długie nogi. Tess, zawstydzona
swym wybuchem, nie odzywała się; siedziała wyprostowana,
ściskając w dłoniach swą małą torebeczkę. Noc była wyjątkowo
zimna i dziewczyna właśnie zaczynała żałować, że nie wzięła
jakiegoś ciepłego płaszcza, gdyż narzutka pożyczona jej przez
panią Mulhaney spełniała jedynie rolę ozdoby. Zastanawiała się,
dlaczego Matt kazał jechać nad brzeg jeziora, zamiast prosto do
domu. Czyżby chciał się przejść po plaży? O tej porze?!
Niestety Matt jakby zapomniał o jej obecności i nie wyjaśnił,
165
DIANA PALMER
dlaczego nie jadą prosto na stancję. Kiedy już zajechali nad
jezioro, zostawił kapelusz i laskę na siedzeniu powozu, pomógł
dziewczynie wysiąść, po czym poinstruował woz
nicÄ™, by na nich
zaczekał. Potem ujął ją pod ramię i poprowadził chodnikiem
schodzÄ…cym nieomal do samego jeziora.
- Za zimno jest dziÅ› na spacer przy Å›wietle księżyca - wyce­
dziła Tess przez zaciśnięte zęby.
- Czyżby ci było chłodno? - Zatrzymał się i odwrócił
w jej stronę. Na niebie błyszczał księżyc w pełni i w jego
blasku dziewczyna zauważyła groz
nie zmarszczone brwi i ponurÄ…
minę Matta. Dopiero teraz zdała sobie sprawę z tego, że
są tak blisko brzegu jeziora, że nie widać ani powozu, ani
nawet ulicy.
- Nie mam nic... to znaczy, mam gołe ramiona - wyjaśniła.
- t ramiona i piersi - odburknął gniewnie. - Widziałem, jak
ten młody osioł się na ciebie gapił. Powiedziałaś, że to guzik jego [ Pobierz całość w formacie PDF ]