[ Pobierz całość w formacie PDF ]

naszymi? Nieprzyjaciel barzo górę wziął, gdzie teraz ci są, którzyby przystojnymi
Exorcismami sprawy wszytkie szatańskie wątlili, i wniwecz obracali? To tylko jest ostateczne
lekarstwo, żeby urząd złości czarownic uskramiał, rozmaitym karaniem: zaczym się i chorzy
będą obawiać, u nich ratunku szukać. Lecz że z żałością o tym powiemy, żaden do tego serca
przyłożyć niechce, o swoje własne rzeczy nie o Chrystusa Pana starając się. Ona abowiem
czarownica w Ryschofen, tak barzo wiele uczarowanych dla poratowania u siebie miewała, że
hrabia zamku onego, myta grosz jeden, który w bramie każdy chory powinien był oddawać
postanowił. Skąd powiedał, że mu intraty niemało przybyło.
Doszliśmy też tego rzeczą samą, że w Biskupstwie Konstantyiskim takowych czarownic
barzo wiele było. Nie dla tego żeby to Biskupstwo nabarziej tym błędem było zarażone, gdyż
prawie powszytkim świecie to odstępstwo brzydkie rozszerzyło się: ale iż w tym Biskupstwie
nawiętszy opyt o czarownicach czyniono. Gdzie niejaki [& ] jest, do którego na każdy dzień
wielkie kupy ludzi ubogich uczarownych chodzą. Na które gromady swymi oczyma
patrzaliśmy we wsi Zwingien, że bez wątpienia nie chodzą tak wielką liczbą ludzie do Panny
naświętszej do Aquisgranu, abo na insze miejsce nabożne, jak do tego czarownika. Zimie
abowiem w nawiętsze zimna, gdy wszytkie gościńce śniegiem zapadają, przedsię na trzy mile
z przyległych miejsc, ludzie do niego z wielką pracą przychodzą, niektórzy z pociechą
odchodząc, a drudzy bynamniej, jako rozumiem, że nie zarównie wszytkie czary [& ] mogą
być zleczone.
Trzecie zaś lekarstwo odprawuje się przez ceremonie jakieś zabobonne, wszakże bez
szkody ludzkiej, ani przez jawne czarownik!, o którym przykład ten możemy przywieśdz
.
W Szpirze kupiec jeden o swoim przypadku tak zwykł powiedać: Gdym był we Swewiey
w zamku człowieka jednego zacnego, dnia jednego po obiedzie, wziąwszy z sobą dwu
domowników, dla uciechy szedłem na łąkę przechadzać się, gdzie będąc, oni którzy zemną
byli, obaczyli z daleka niewiastÄ™ przychodzÄ…cÄ…, i poznawszy jÄ…, jeden z nich rzecze do mnie.
Przeżegnaj się Krzyżem ś. o co mię i drugi upominał, o bok mi z drugiej strony idąc. Spytam
ich przyczyny bojaz
ni takiej, odpowiedzieli: Oto przeciwko nam idzie czarownica
naglowniejsza wszytkiego tego powiatu, ktora wzrokiem samym ludzi uczarować może. Ja
tedy obciążając to sobie, powiedziałem chlubiąc się, żem takowych nigdym się nie bał. Ażem
oto zaledwie słowa skończył, w lewej nodze poczułem ból wielki, takżem bez ciężkiej boleści
nogi z miejsca ruszyć nie mógł, aż mi cowskok konia z zamku przywiedziono. Tego bólu gdy
mi przez trzy dni przybywało, obywatele miejsca onego, wiedząc przyczynę mojej choroby
być czary, przyzwali do mnie chłopa jednego, mile z tamtąd, o którym wiedzieli, że umiał
czary leczyć, a powiedzą mu moj przypadek. Ten jako najprędzej przyszedszy, i nogę moję
oglądawszy rzekł. Jeśli ten ból macie z przyrodzenia, czyli też z czarów doświadczę. A jeśli z
czarów przypadł, za Bożą pomocą uleczę go. A jeśli nie, tedy wam potrzeba zażywać
lekarstw przyrodzonych. Na com ja odpowiedział. Jeśli bez zabobonów, a z Bożą pomocą
mogę być uleczony, wdzięcznie to przyjmę, abowiem z szatanem niechce mieć nic spólnego,
ani pragnę jego ratunku. Na co mi on rolnik odpowiedział: Iż niechciał zażywać tylko
przystojnych lekarstw, i to z Bożą pomocą, by jeno sie w przód wywiedział, jeśli ten bol z
czarów przypadł. Na co oboje zezwoliłem. On tedy ołów rospuszczony, jakośmy o jednej
czarownicy wyżej wspomnieli, na łysce żelaznej nad nogą trzymał, i na miseczkę pełną wody
lał, aże natychmiast rozmaite się rzeczy ukształtowały, jakby tam napuścił ciernia, włosów,
kości, i inszych rzeczy podobnych. Już (rzecze) widzę, że tę chorobę nie z przyrodzenia, ale z
czarów cierpicie. Spytałem go ja, jako to mógł wiedzieć z ołowu rospusczonego?
odpowiedział: siedmia krusczów sprawuje siedm płanet, z ktorych płanet Saturnus panuje nad
ołowem, własność jego jest, że gdy ołow nad czarami kto leje, swoim wylaniem pokaże [ Pobierz całość w formacie PDF ]