[ Pobierz całość w formacie PDF ]

mruczał przez zęby, spoglądał na zegarek i napychał ó
iurki od nosa.
Alkohol
Zapomniałem ci powieó
ieć, czytelniku, że Kubuś nie puszczał się nigdy w drogę
bez bukłaczka napełnionego co najprzedniejszym; był stale zawieszony u łęku przy sio-
u y an apt sta ousseau (1670 1741)  imiennik póz
niejszego odeń Jana Jakuba, największą część swej sławy
zawó
ięczał sprośnym epigramom.
v p a i a  a u elle, długi heroikomiczny poemat Woltera, będący parodią ó
iejów Joanny d'Arc,
cieszył się wówczas we Francji niezmierną poczytnością i rozgłosem.
v ¹ b iaj ie  W oryginale fout e; brak potocznego, a możliwego do użycia równoznacznika w jÄ™zyku
polskim, kazał tłumaczowi cofnąć się aż do dawnych wzorów:  Jest czas obłapiania, jest czas odchoó
enia od
obłapiania&  ( l III, 5.).
v ² ja i spos b p oba  CaÅ‚y ten ustÄ™p, nie oó
naczający się zresztą zbytnią lekkością ręki, jest para-
ÊîazÄ… Montaigne'a ( ssais [ b ; Red. WL], Ks. III, Rozó
. 5.). Trzeba zauważyć, iż uogólnienie co do stylu
de is dide ot KubuÅ› fatalista i jego pan 101
dle. Za każdym razem, kiedy pan przerywał jego opowiadania jakimś nieco przydługim
pytaniem, Kubuś odczepiał bukłaczek, pociągał stateczny łyk i przywracał go na zwykłe
miejsce dopiero wówczas, kiedy pan przestał mówić. Zapomniałem również powieó
ieć,
iż w wypadkach, które wymagały namysłu, pierwszym jego ruchem było zasięgać rady
bukłaczka. Czy trzeba było rozstrzygnąć jakąś kwestię natury moralnej, przedyskutować
fakt, wybrać spomięó
y dwóch dróg jedną, zacząć, poprowaó
ić albo też porzucić jakąś
sprawę, zważyć pożytki lub szkody akcji politycznej, spekulacji handlowej lub finansowej,
słuszność lub niedorzeczność jakiegoś prawa, losy wojny, wybór gospody, w gospoó
ie
izby, w izbie łóżka, pierwszym jego słowem było:  Poradz
my się bukłaczka . Ostatnim zaś:
 Takie jest zdanie bukłaczka i moje . Skoro los wzbraniał się wyraz
nie doń przemówić,
tłumaczył go sobie bukłaczkiem; był to roó
aj Pytii przenośnej, milknącej natychmiast,
skoro była próżna. W Delfach Pytia sieó
ąca z podniesionymi kieckami, gołym zadkiem
na trójnogu, czerpała natchnienie z dołu do góry; Kubuś na koniu, z głową zwróconą
ku niebu, z odkorkowanym bukłaczkiem i szyjką zwróconą do ust, czerpał natchnienie
z góry ku dołowi. Kiedy Pytia i Kubuś głosili swe wyrocznie, oboje byli p3
ani. Twieró
ił,
iż Duch Z
więty zstąpił na apostołów w formie flaszy: nazywał Zielone Z
wiÄ…tki Z
więtem
Flaszy. Zostawił mały traktacik o wszelakim roó
aju wróżb, traktat głęboko pomyślany,
w którym nad inne przekÅ‚ada przepowiednie wróżki Bakbukv ³, czyli wróżby za pomocÄ…
flaszy. Mimo całej czci, jaką dlań żywi, zakłada sprzeciw proboszczowi z Meudonv t , iż
zapytywał boskiej Bakbuk za pomocą wstrząśnienia jej krągłego żywota.  Kocham Rabe-
lais'go  powiadał  ale baró
iej niż Rabelais'go kocham prawdę . Nazywa heretykami
ngast i t v u ; i dowoó
i za pomocą stu nieodpartych racji, że prawó
iwe wróżby
Bakbuk, czyli Bukłaka lub Flaszy, dają się słyszeć jeno przez szyjkę. Do rzędu znamieni-
tych wyznawców boskiej Bakbuk liczy wszystkich prawó
iwych natchnionych proroków
Flaszy w ostatnich wiekach, jak Rabelais, La Farev v , Chapellev w , Chaulieuv x , La Fonta-
inev y , Molière, Panardw p , Galletw ¹, Vadéw ². Platon i Jan Jakub Rousseau, którzy zachwalajÄ…
dobre wino, sami go nie zażywając, są jego zdaniem fałszywymi braćmi zakonu Bukłaka.
BukÅ‚ak miaÅ‚ niegdyÅ› swoje sÅ‚ynne Å›wiÄ…tynie, jak o e e inw ³, e ple i uinguette,
świątynie, o których historia pisze odó
ielnie. Dalej kreśli najwspanialszy obraz zapa-
łu, ciepła, ognia, w jakie Bakbukczycy czyli Perigordczycy popadali jeszcze za naszych
czasów, kiedy pod koniec biesiady, gdy całe bractwo sieó
iało przy stole z opartymi łok-
ciami, boska Bakbuk, czyli święty gąsior, objawiał się w pośrodku nich, syczał, odrzucał
z dala od siebie czepeczek i okrywał wyznawców wróżebną pianą. Rękopis ozdobiony
jest dwoma wizerunkami, pod którymi można wyczytać: na eon i abelais je en ś
sta o tn ugi Å› sp esn naj si a ap ani g sio a.
Zatem Kubuś posługiwał się terminem engast i t ?& Dlaczego nie, czytelniku? [ Pobierz całość w formacie PDF ]