[ Pobierz całość w formacie PDF ]

uważnie mu się przyglądała.
105
 Co jemy?  spytała, zastanawiając się, dlaczego Rob
robi kolacjÄ™ kilka minut po trzeciej.
 Pieczone warzywa zapiekane z pomidorami i białym
sosem, a na deser owoce w syropie, które znalazłem w
kredensie.
 Brzmi zachęcająco.  Laurie odczuła nagle głód.
 Zapijemy wszystko winem, którego butelkę schowałaś z
tyłu szafki  dodał, a ona lekko się zarumieniła.
 Znalazłeś ją?
 Tak. Trzymałaś na deszczowy dzień?  Miał śmiertelnie
poważną minę, ale w kącikach ust dostrzegła błąkający się
uśmiech.
 Tak jakby. Chcesz, żebym ci pomogła?
 Dziękuję, dam sobie radę. Pij herbatę i mów coś do
mnie.
 Na przykład co?
 Możesz opowiedzieć mi o swojej pracy. Wyjaśniła mu
więc, jak to wszystko było, jak zaczęła zdobywać klientów i
jak stopniowo jej nazwisko stało się znane w środowisku.
 Zaprojektowałam witrynę internetową, która spodobała
się ludziom. Zgłaszają się do mnie po pomoc i informacje.
Oferuję usługi, oni z nich korzystają. To proste.
 Rzeczywiście.
 Choć czasem miewam kłopoty. Niektórych naprawdę
trudno jest zadowolić.
 To, co mówisz, jest bardzo ciekawe. Może mogłabyś
zrobić coś dla jednej z naszych firm?
106
 Już zrobiłam.  A gdy Rob znieruchomiał, dodała: 
Zrobiłam nową witrynę dla waszego biura w Nowym Jorku.
Mike mnie zatrudnił i był bardzo zadowolony z efektu.
 Wiem  powiedział wolno Rob.  Pokazywał mi ją. Jest
naprawdę dobra. Nie powiedział tylko, że to twoje dzieło. 
Zacisnął zęby.
 Bo nie wiedział. Uznałam, że nie ma potrzeby
wtajemniczać go w takie szczegóły. Nie chciałam, żeby
wyglądało to na protekcję. Zależało mi, by złożył
zamówienie dlatego, że jestem dobra, a nie dlatego, że jestem
twoją żoną. On był zadowolony, ja też. Nie widzę w tym nic
złego.
 Rzeczywiście.
Wrzucił do naczynia ostatni kawałek marchwi, włożył
wszystko do piekarnika i usiadł z herbatą naprzeciw Laurie.
 A tak przy okazji, wyglądasz uroczo  powiedział
miękko.
Zarumieniła się.
 Dziękuję.
Wiedziała, że to gra, ale nagle przestała się tym
przejmować. W końcu, co ma do stracenia? Są małżeństwem,
a to, że teraz ona mieszka oddzielnie, tylko dodawało
smaczku ich związkowi. Patrzyła, jak Rob uciera ziemniaki z
masłem i żółtkami, dodaje do sosu ubite białka i zapieka
wszystko na złoty kolor.
Czekając, aż danie będzie gotowe, rozegrali partię
szachów, które Rob znalazł w jednej z szuflad. Pierwszą
107
partię wygrała ona, ale w drugiej poniosła sromotną klęskę.
Nic dziwnego, skoro przez cały czas zastanawiała się, co Rob
chowa w zanadrzu.
W końcu usiedli do jedzenia. Danie było wspaniałe. Wino
nieco rozluz
niło napiętą atmosferę, a kiedy usiedli na
dywanie przed kominkiem, Laurie była zupełnie
zrelaksowana. Oparła się o szeroką pierś Roba, złożyła głowę
na jego ramieniu i chciała, żeby ta chwila nigdy nie minęła.
A kiedy pochylił się i delikatnie pocałował ją w kącik ust,
podniosła głowę, popatrzyła w jego wyraziste oczy i już
wiedziała, że jest zgubiona.
108
Rozdział 7
Lekko, niemal niezauważalnie, przesunął ustami po jej
wargach.
 Laurie...
Znów ją pocałował, tym razem w doskonale mu znane
czułe miejsce, tuż pod uchem. W pewnej chwili przerwał
pieszczotę i z zamkniętymi oczami oparł głowę o tył sofy.
Czekała na niego. Potrzebowała bliskości, która ich
niegdyś łączyła, a której od tak dawna nie odczuwali. Czy
zdołają ją odzyskać? Czy jest sens walczyć o to małżeństwo?
Nie wiedziała, ale chciała uzyskać odpowiedz
, a na to był
tylko jeden sposób.
Wstała, popatrzyła na siedzącego na sofie Roba, który
przyglądał się jej w milczeniu i wyciągnęła do niego rękę.
 Chodz
do łóżka  powiedziała cicho. Rob znów
zamknął na chwilę oczy, a kiedy je otworzył, było w nich tyle
ognia, że Laurie zaparło dech w piersiach.
Ujął wyciągniętą dłoń, wstał i przycisnął do niej usta.
 Idz
na górę. Wyprowadzę psy i dorzucę do ognia, a
potem do ciebie dołączę.
Poszła na górę z bijącym sercem, zachodząc po drodze do
łazienki. Wyszczotkowała zęby i zmyła makijaż. Wiedziała, [ Pobierz całość w formacie PDF ]