[ Pobierz całość w formacie PDF ]

ale po prostu objął Josha i poklepał go po plecach.
- Dzięki Bogu, dzięki Bogu. - Jego oczy były dziwnie wil�
gotne.
- Ej, ej, braciszku, chyba nie będziesz płakał?
- No pewnie, że nie. - Shane szybko zamrugał powiekami
i parsknął śmiechem. - Prawdziwi kowboje nie płaczą.
- Akurat. - Josh usiadł i uśmiechał się. - Czy ktoś może
nagrał na wideo narodziny twoich skarbów?
Shane wyciągnął z kieszeni chustkę i głośno wysiąkał nos.
- To co innego.
Z
miali się jeszcze, kiedy zadzwonił telefon. Odebrał Max.
Najpierw opowiedział o szczęśliwych narodzinach bliz
niaczek,
a potem z uśmiechem spojrzał na Josha.
- Do ciebie.
Wystarczyło mu jedno spojrzenie na twarz ojca, by wiedzieć,
czyj głos usłyszy w słuchawce. Chwycił kule i w mgnieniu oka
znalazł się przy biurku. Chwycił słuchawkę. Ojciec i brat ta�
ktownie wyszli na korytarz.
- Halo?
Przez nieskończenie długą chwilę po drugiej stronie słyszał
tylko oddech. Jej oddech.
- Cześć - wyjąkała w końcu, a jego serce wykonało radosne
salto.
- Taylor, tak tęskniłem...
- Przepraszam, że tak długo...
- Mam ci tyle do po...
- Jasne, że musimy porozmawiać - roześmiała się Taylor.
- Osobiście. Tak się nie da.
150 UKOCHANY Z MONTANY
Uwielbiał jej śmiech, uwielbiał brzmienie jej głosu, uwielbiał
ją całą. Przypomniał sobie, co planował jej powiedzieć, gdyby
w końcu zadzwoniła.
- Możemy się spotkać na lotnisku? Wziąłbym cię na prze�
jażdżkę.
- Teraz?
- Skoro szybciej się nie da.
- Czekaj na mnie za pół godziny.
Kiedy się rozłączyli, Josh szybko wykonał kilka koniecznych
telefonów.
Josh ukrył kule pod tylnym siedzeniem, poklepał kieszeń
swej lotniczej kurtki i omal nie zwariował, kiedy zobaczył idącą
po płycie lotniska Taylor. Wiatr rozwiewał jej włosy. Jego zda�
niem nigdy nie wyglądała piękniej.
Usiadła w fotelu obok niego, jakby robiła to codziennie,
i uśmiechnęła się szeroko.
- Cześć, kowboju.
Zauważył, że jest równie zdenerwowana jak on. Tyle mieli
sobie do powiedzenia. Ale nie teraz, przecież nie mogli prze�
krzykiwać warkotu silnika. To, co chcieli sobie wyznać, wyma�
gało ciszy. Josh uśmiechnął się i wyjechał na pas startowy.
W milczeniu podziwiali rozciągające się w dole ośnieżone
szczyty, gęste lasy i pola.
Oboje wiedzieli, dokąd lecą, więc kiedy Josh posadził cessnę
obok platformy, Taylor od razu wyrzuciła schodki i wyskoczyła z
samolotu. Josh też zrobił to zadziwiająco szybko, mimo że o ku�
lach. Odrzucił je dopiero przy wiodącej na platformę drabinie.
Mocno chwycił się poręczy i zaczął długą, męczącą wspi�
naczkę. Krok po kroku, nie patrząc ani w górę, ani w dół. Sły�
szał idącą za nim Taylor, a pot zalewał mu oczy. Wreszcie stanął
na podłodze platformy.
UKOCHANY Z MONTANY 151
Zmęczony, usiadł na ziemi. Po chwili miał przed sobą naj�
szczęśliwszą, najdroższą twarz na świecie, a wokół najpiękniej�
szy, zapierający dech w piersiach widok. Taylor roześmiała się
i usiadła obok.
- No i co? Wcale nie wyglądasz na zdziwioną. Nic nie po�
wiesz?
- Kocham cię, Joshua.
- Pytałem o... - Przerwał i spojrzał na nią, nie wierząc
własnym uszom. - Tak po prostu? - spytał, kiedy doszedł do
siebie.
- Tak po prostu.
Chciał powiedzieć:  Ja też" i wyjąć z kieszeni pierścionek,
jednak się opanował. Jeszcze za chwilę. Najpierw muszą poroz�
mawiać, im szybciej, tym lepiej.
- Pogadajmy trochę - zaproponował.
Taylor spojrzała na otaczający ich gęsty las i westchnęła
ciężko.
- Domyślam się, że Max powiedział ci o Michaelu.
- Tak. I o testach również.
Taylor patrzyła prosto przed siebie.
- Nawet nie wiedziałam, że tamtej nocy pojechali do szpi�
tala. Tata spał, kiedy wróciłam z farmy. Nazajutrz rano wyje�
chaliśmy i ojciec zachowywał się, jakby nic się nie stało. - Josh
ujął ją za rękę, a ona mówiła dalej. - Zostawił mi list pod
poduszką. Znalazłam go dopiero po ich wyjez
dzie. Nie chciał
psuć nam wycieczki.
- Czy powiedział coś o... no...
- Tak. Testy wykazały, że ojcem Michaela jest bez wątpienia
Max. Ale dodał, że zawsze o tym wiedział i że to nic nie zmie�
nia. Prosił, by nie zepsuło to naszych stosunków. Wie, co do
ciebie czuję, i bardzo się cieszy. Pisał, że nawet cię polubił
- dodała z uśmiechem.
152 UKOCHANY Z MONTANY
Josh patrzył jej w oczy. Zbierał się na odwagę, by zadać
następne pytanie.
- Czy to nadal będzie problem? Dla ciebie i twojego taty?
Dla nas?
Taylor pokręciła głową, a Josh dopiero wtedy mógł ode�
tchnąć.
- Kiedyś powiem ci o dziennikach mamy, ale nie dziś. Ja
już wiem, że nie tylko twój ojciec był temu wszystkiemu winien,
Josh. Po tacie i Michaelu, Max był od lat trzecim najważniej�
szym mężczyzną w moim życiu. No, teraz w rankingu spadł na
miejsce czwarte. - Roześmiała się.
Było ciemno, spokojnie i cicho, a na niebie migotały miliony
gwiazd. Josh trzymał Taylor za rękę i czuł, że mógłby tak sie�
dzieć całe życie.
- Jeszcze jedno - dodała po chwili. - Tata i tak zamierzał
o wszystkim powiedzieć Michaelowi, czekał tylko na odpowiedni
moment. - Zamilkła, a on myślał, że już skończyła. Po chwili
jednak odezwała się znowu. - Znam Michaela. Będzie się bardziej
martwił o tatę niż o siebie. Wszystko będzie dobrze. Wcale bym
się nie zdziwiła, gdyby któregoś dnia tu wrócił, żeby porozmawiać
z Maksem. Przyjdzie czas, że będzie chciał poznać całą prawdę.
- A jak ty się z tym czujesz?
- Dobrze. Kocham ich wszystkich i wiem, że dadzą sobie
radę.
Josh westchnął i otoczył ją ramieniem.
- Może wejdziemy do środka? - Wskazał na małą, prze�
szkloną budkę, w której kiedyś nocowali dyżurni strażacy.
- Tak, zaczyna się robić zimno. Poczekaj, najpierw otworzę
drzwi, a potem wezmę cię pod ramiona i jakoś wciągnę - za�
śmiała się Taylor.
- Przynieś po prostu drugą parę kul, które zostawił tam
Ryder.
UKOCHANY Z MONTANY 153
- O wszystkim pomyślałeś. - Taylor spojrzała na niego za�
skoczona. [ Pobierz całość w formacie PDF ]