[ Pobierz całość w formacie PDF ]

przyznawać. Nie pocałował mnie. Nie przespaliśmy się ze sobą. Jedynie spędziliśmy
razem cały dzień. Nie straciłam w Pary\
u dziewictwa.
- Nie - odparłam uroczyście. - Czekałam jedynie na was - powiedziałam
niewinnie, co było prawie zgodne z prawdą.
Przez cały miesiąc nie miałam ani jednej  randki i przestało mnie obchodzić,
czy jeszcze kiedykolwiek coś takiego mi się zdarzy. Kilka miesięcy temu
zrezygnowałam z wątpliwych przyjemności, do jakich z pewnością nale\
ał powrót do
domu w towarzystwie pijaków, a tak\
e tolerowanie ich wszędobylskich łap i
bełkotliwych słów, zwłaszcza, \
e byli to niemal obcy, nierzadko \
onaci faceci. Teraz
czekałam jedynie, a\
moje dzieci osiągną dojrzałość, a ja będę mogła wstąpić do
klasztoru. Tylko co wtedy zrobiÄ™ z moimi nocnymi koszulami? Chocia\
do tego czasu
pewnie zdÄ…\
ę je zniszczyć, a zatem właściwie nie ma się czym przejmować. Mo\
e
włosiennica będzie mi przypominać utracone flanelowe koszule?
- Musiałaś się niez
le nudzić.
Ze zwykłą sobie precyzją podsumowawszy moje \
ycie, Charlotte zaczęła
opowiadać o wszystkich fantastycznych chłopcach, których spotkała albo chciała
spotkać na południu Francji. Sam pochwalił się, \
e złapał na jachcie siedem ryb, a
kiedy Charlotte uściśliła, \
e tylko cztery, natychmiast zdzielił ją pięścią, chocia\
nie
zrobił tego zbyt mocno.
Cieszyłam się, \
e znowu są ze mną. Poczułam się przy nich miło i swobodnie,
dzięki czemu przypomniałam sobie, \
e wcale nie potrzebujÄ™ mÄ™\
czyzny. Wystarczy
telewizor i kredyt w najbli\
szej księgarni. I moje dzieci. Po co zawracać sobie głowę
Peterem Bakerem? Zwłaszcza, \
e - jak powiedziałaby Charlotte, gdyby tylko o nim
wiedziała -  prawdopodobnie był zboczeńcem .
Po powrocie do Nowego Jorku przez dwa dni robiliśmy wielkie pranie, po
czym ponownie spakowaliśmy baga\
e i ruszyliśmy do East Hampton. Wynajęty
przeze mnie domek był malutki, ale w zupełności nam wystarczał. Sam i Charlotte
mieli wspólny pokój, ja spałam sama, a sąsiedzi zapewnili nas, \
e ich dog ubóstwia
dzieci. Zapomnieli wspomnieć, \
e kocha równie\
nasz frontowy trawnik. Co godzinÄ™
zostawiał na nim drobne prezenty. Bez przerwy tropiliśmy po całym domu jego
 niewielkie podarunki , cieszÄ…c siÄ™, \
e nie chodzimy na bosaka, a co chwila rozlegały
się słowa  znowu w to weszłaś, mamusiu . Był jednak bardzo przyjacielski i kochał
Sama. Po tygodniu znalazłam go śpiącego w łó\
ku mojego syna. Sam ukrył psa pod
narzutą, dzięki czemu wyglądał jak śpiący obok chłopca dorosły mę\
czyzna. Potem
dog sypiał w łó\
ku Charlotte, a ona przeniosła się do mojego pokoju.
Charlotte spała obok mnie, kiedy w sobotni poranek zadzwonił do mnie Peter.
Myślałam, \
e to mechanik. Dzień wcześniej po południu zepsuła nam się lodówka.
Przepadły wszystkie mro\
one pizze, zepsuły się hot dogi, a lody powoli topniały w
zlewie. Zostały nam jedynie czterdzieści dwie puszki Dr Peppera i szesnaście
dietetycznych 7 - Up, trochę chleba, główka sałaty i kilka cytryn. W lecie zazwyczaj
przyrządzam sporo smakołyków.
- Jak się masz? - zapytał, a ja natychmiast poznałam jego głos. Poprzedniego
wieczoru dwukrotnie z nim rozmawiałam, a przynajmniej tak mi się wydawało.
Obiecał, \
e przyjdzie rano i dotychczas go nie było.
- Czułabym się znacznie lepiej, gdyby pan tu był. Wczoraj wieczorem
straciliśmy jedzenie warte trzysta dolarów - odparłam opryskliwie. Miał głęboki,
męski głos niczym faceci z telefonicznych randek. Wyobraziłam sobie, \
e wa\
y ponad
sto kiło, a jego spodnie powoli zsuwają się w dół, odsłaniając części ciała, których
nikt nie chce oglądać u grubego, pocącego się i palącego cygara mę\
czyzny.
- Niezmiernie mi przykro - powiedział ze współczuciem, mając na myśli
stracone przez nas jedzenie. - Mo\
e w takim razie powinienem przyjechać i zabrać cię
na kolacjÄ™.
Chryste. Tylko nie to. Stolarz, który na drugi dzień po naszym przyjez
dzie
przyszedł naprawić poluzowany stopień frontowych schodów, powiedział mi, \
e
wspaniale prezentuję się w bikini, po czym zaprosił mnie na kolację. Podejrzewam, \
e
wyglądałam na zdesperowaną. Powiedziałam mu, \
e wychodzimy.
- Nie, dziękuję. Wolałabym, \
eby naprawił pan lodówkę. To wszystko. Na
litość boską, niech pan po prostu przyjedzie i spróbuje ją uruchomić.
Zapadła krótka cisza.
- Nie wiem, czy potrafię - przyznał. - Ale mogę spróbować. Na studiach
miałem kilka przedmiotów in\
ynieryjnych.
Wspaniale. Człowiek po wy\
szych studiach. Mechanik, który z własnej woli
przyznaje siÄ™, \
e nie wie, czy potrafi coś naprawić. Przynajmniej jest szczery.
- Mo\
e kupiłby pan sobie jakąś ksią\
kÄ™ albo coÅ› w tym rodzaju. Przecie\

wczoraj obiecał mi pan ją naprawić. No więc, ma pan zamiar naprawić mi dzisiaj tę
lodówkę, czy nie?
Podczas tej kłótni Charlotte obudziła się i wyszła z pokoju.
- Wolałbym, Stephanie, zabrać cię gdzieś na kolację. Myślę, \
e jest to jakieÅ›
wyjście.
A to uparty drań! Ale ja równie\
nie nale\
ę do ustępliwych. Było gorąco,
wszystkie napoje zdÄ…\
yły się zagrzać, a rozmowa z nim wcale nie była zabawna.
- To będzie łatwiejsze... poza tym jakim prawem zwraca się pan do mnie po
imieniu? Do jasnej cholery, niech pan naprawi mi tę lodówkę.
- A czy mogę kupić nową?
- Chyba pan \
artuje.
- To mo\
e być znacznie prostsze. Jestem dość kiepskim mechanikiem.
Miałam wra\
enie, \
e stroi sobie ze mnie \
arty. Ale wcale nie było mi do
śmiechu.
- Kim pan właściwie jest? Dermatologiem? Dlaczego w ogóle prowadzimy tę
rozmowÄ™?
- Poniewa\
masz zepsutą lodówkę, a ja nie wiem, jak ją naprawić. Jestem
naukowcem, specjalistÄ… w zakresie najnowszych technologii, Stephanie, nie
mechanikiem.
- Kim pan jest?
W tym momencie wiedziałam ju\
, z kim mam do czynienia. To wcale nie był
mechanik. Ten głos słyszałam kilka tygodni temu w Pary\
u. W Luwrze opowiadał mi
o Corocie, a w Ritzu wyjaśniał kelnerowi, jak ma przyrządzić martini. To był Peter.
- O Bo\
e... przepraszam. - Czułam się jak skończona idiotka.
- Nie musisz. Wybieram się do Hamptons na weekend. Przyszło mi na myśl, [ Pobierz całość w formacie PDF ]