[ Pobierz całość w formacie PDF ]

 Węglowodanów  poprawił go mechanicznie inspektor  ale nie rozumiem&
 Czasem biorę małą pastylkę, soda z miętą, a czasami proszek na żołądek, nie ma wielkiego
znaczenia, co to jest, i wielkie puff! i dużo powietrza wychodzi, o tak  pan Akibombo
zademonstrował bardzo realistycznie potężne odbijanie.  Potem  uśmiechnął się błogo 
czuję się dużo lepiej, dużo lepiej.
Twarz inspektora przybrała kolor apoplektycznego fioletu. Pani Hubbard odezwała się
rozkazujÄ…co:
 Wszystko to rozumiemy. Przejdz
my do następnej części.
 Tak. Naturalnie. Więc, jak mówię, zdarza mi się to na początku zeszłego tygodnia, nie
pamiętam dokładnie, którego dnia. Bardzo dobry makaron i zjadani dużo, a potem czuję się bardzo
z
le. Próbuję pracować dla mojego profesora, ale trudno myśleć, jak tu jest pełność  Akibombo
ponownie wskazał owo miejsce.  Jest to po kolacji, w salonie, i tylko Elizabeth i ja, więc mówię
do niej:  Czy masz sodę albo proszek na żołądek? Skończyłem swój . A ona mówi:  Nie. Ale 
mówi ona  widziałam trochę u Patricii w szufladzie, kiedy wkładałam z powrotem chusteczkę,
którą od niej pożyczyłam. Przyniosę ci  mówi  Pat nie będzie się gniewać . Więc idzie na górę
i wraca z buteleczką sody oczyszczonej. Bardzo mało w środku, na dnie butelki, prawie pusta.
Dziękuję jej, idę z tym do łazienki, sypię niemal wszystko, to jest chyba łyżeczkę, do wody,
mieszam i pijÄ™.
 A
yżeczkę? A
yżeczkę! Mój Boże!
Inspektor przyglądał mu się zafascynowany. Sierżant Cobb pochylił się naprzód z osłupiałą
twarzą. Pani Hubbard wykrzyknęła nieoczekiwanie:
 Rasputin!
 Połknął pan łyżeczkę morfiny?
 Naturalnie myślę, że jest to soda.
 Tak, tak, nie rozumiem tylko, że pan tu teraz siedzi.
 A potem byłem chory, ale jak chory! Nie tylko pełność. Ból, silny ból w żołądku.
 Nie mogę pojąć, jakim cudem pan jeszcze żyje!
 Rasputin  wtrąciła pani Hubbard.  Ciągle dawali mu truciznę, w dużych ilościach, a on
żył jakby nigdy nic.
Akibombo kontynuował:
 Tak więc następnego dnia, kiedy czuję się lepiej, biorę butelkę z tą odrobiną proszku, która w
niej jest, idę do aptekarza i mówią, proszę mi powiedzieć, co ja takiego zażyłem, że tak się z
le
czułem.
 No i co?
 On mówi, żeby przyjść póz
niej, a kiedy przychodzę, mówi:  Nic dziwnego! To nie jest soda.
To jest bo r ny. Kwas borny. Można używać do oczu, tak, ale jeśli połknie pan pełną łyżeczkę,
będzie pan chory .
 Kwas borny  inspektor patrzył na niego oszołomiony.  Ale skąd w tej butelce wziął się
kwas borny? Co się stało z morfiną?  jęknął.  Takiego pomieszania z poplątaniem dawno nie
miałem!
 A ja myślałem, jeśli można  ciągnął Akibombo.
 Pan myślał  powtórzył Sharpe.  A o czym pan myślał?
 89
 Myślałem o pannie Celii i jak ona umarła, i że ktoś po tym, jak umarła, musiał wejść do jej
pokoju zostawić pustą buteleczkę po morfinie i mały kawałek papieru, gdzie pisze, że ona się
zabiła&
Akibombo zrobił przerwę i inspektor kiwnął głową.
 Więc ja mówię, kto to mógł zrobić? I myślę sobie, że jeśli jedna z dziewcząt, to łatwe, ale jeśli
mężczyzna, nie takie łatwe, ponieważ musiałby iść na dół w naszym domu, a potem w górę
drugimi schodami i ktoś mógłby się obudzić i go usłyszeć albo zobaczyć. Myślę więc znów i
mówię: przypuśćmy, to ktoś w naszym domu, tam gdzie mężczyz
ni, ale w pokoju obok pokoju
panny Celii, tylko że ona jest w tym drugim domu, rozumiecie? Za jego oknem jest balkon i u niej
też jest balkon. Ona na pewno śpi przy otwartym oknie, bo to higienicznie. Więc jeśli jest duży i
silny, i wysportowany, to może przeskoczyć.
 Pokój sąsiadujący z pokojem Celii znajduje się w drugim domu  wyjaśniła pani Hubbard.
 Zaraz, to pokój Nigela i& i &
 Lena Batesona  dopowiedział inspektor. Dotknął palcem złożonego papieru, który trzymał.
 Len Bateson.
 On jest bardzo miły, tak  powiedział ze smutkiem Akibombo.  Dla mnie bardzo
przyjemny, ale psychologicznie nie można wiedzieć, co się dzieje pod spodem. Tak to jest,
prawda? To nowoczesna teoria. Pan Chandra Lal bardzo zły, kiedy ginie jego kwas borny do oczu,
a póz
niej, kiedy ja pytam, mówi, że wziął Len Baleson&
 MorfinÄ™ zabrano z szuflady Nigela i zamiast niej wsypano kwas borny, a potem Patricia
zastąpiła sodą oczyszczoną to, co uważała za morfinę, a co w rzeczywistości było kwasem
bornym& Tak& rozumiem&
 Pomogłem wam, tak?  zapylał Akibombo.
 Tak, istotnie, jesteśmy panu bardzo wdzięczni. Zechciałby pan& hm& nie rozgłaszać tego.
 Nie, proszę pana. Będę bardzo ostrożny.  Ukłonił się grzecznie i wyszedł z pokoju. [ Pobierz całość w formacie PDF ]