[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Odwróciła się w jego stronę wyraz
nie speszona tym, że
był świadkiem tej sceny.
- Widziałeś...
- I słyszałem.
- Teraz Walter musi znalez
ć kogoś innego do naprawy
płotu. Przepraszam...
- A on zażąda pewnie dwukrotnie wyższej sumy.
Zwiesiła smutnie ramiona, ale po chwili uśmiechała się
już znacząco.
- Nie pozwolÄ™ ci naprawić pÅ‚otu! - oÅ›wiadczyÅ‚ sta­
nowczo. - Nie masz co prosić!
Spojrzała na niego przekornie.
- Skąd ci to w ogóle przyszło do głowy? Przecież nie
mogÄ™ sobie poÅ‚amać paznokci. Jeszcze bym siÄ™ zadrapa­
ła... Jestem prawdziwą damą, choć nie przez dwadzieścia
cztery godziny na dobę - oznajmiła. - Ale znam kogoś,
kto mógłby pomóc. Scott jest bardzo dyskretny.
- Scott?
- Mój były chłopak. Rozstaliśmy się, gdy uznał, że
potrzebuje innego typu kobiety, ale wciąż ceniÄ™ jego umie­
jętności. Jest dobrym fachowcem.
Ethanowi pociemniaÅ‚o przed oczami. Jak można odrzu­
cić Maggie?! Słodką i urokliwą Maggie... Jak ktokolwiek
śmiał ją skrzywdzić?!
- Walter kogoś znajdzie - zadecydował. - Nie ufam
temu Scottowi.
- Przecież powiedziałam, że jest bardzo dyskretny. Na
pewno nikomu nie powie, że tu jestem.
- Nie o to chodzi, Maggie. Nie zatrudniam ludzi po­
zbawionych rozumu, a jeżeli ten mężczyzna nie chciał być
z tobą, musi mu brakować piątej klepki! Walter się tym
zajmie. Koniec dyskusji.
Pięć dni póz
niej, była pewna, że zaraz zemdleje. Po raz
pierwszy w życiu. To z całą pewnością oznaka tego, że
staje siÄ™ damÄ….
Za dwadzieścia minut Walter wpuści do domu pięć
obcych jej osób, które poinformowane są o jej i Ethana
sytuacji i wszyscy razem zasiÄ…dÄ… do stoÅ‚u, by zjeść ele­
gancką kolację. Niestety gość honorowy nie przybędzie.
Na pewno bowiem będzie leżała nieprzytomna ze strachu
w Å‚azience... Nawet jeżeli nie zemdleje, bÄ™dzie zbyt prze­
rażona, by cokolwiek powiedzieć lub tym bardziej zjeść.
Ethan na pewno zacznie żaÅ‚ować, że kiedykolwiek jÄ… po­
znał. Co za wstyd!
Usłyszała ciche pukanie do drzwi.
- Maggie, jesteÅ› tam?
Ethan. Spojrzy na niÄ… tymi zniewalajÄ…cymi srebrzysto-
szarymi oczyma. Ona popatrzy na jego szerokie ramiona,
na ciemne włosy i ten pełen zrozumienia wyraz twarzy
i poczuje siÄ™ jak idiotka.
- Proszę - wymamrotała.
W ciemnym garniturze, który podkreślał zgrabną linię
jego ramion, wyglÄ…daÅ‚ jeszcze przystojniej, niż siÄ™ spo­
dziewała.
- Goście już są? - spytała drżącym głosem.
- Jeszcze nie, nie po to przyszedłem.
- Nie rozumiem.
Uśmiechnął się.
- Ostatnimi dniami byłaś bardzo dzielna, dokładałaś
wszelkich siÅ‚, żeby mi pomóc. I nie otrzymaÅ‚aÅ› nic w za­
mian... To niedopuszczalne.
- Poza szafą pełną ubrań - wtrąciła.
- Zauważyłem, że wolisz wytarte dżinsy.
- Powoli przyzwyczajam siÄ™ do bardziej eleganckich
strojów.
- Cieszę się, ale chcę, żebyś miała coś, co na pewno
pokochasz. - Wyjął zza pleców pudełko zawinięte w złoty
papier.
- Prezent?! - zawołała. - Dla mnie?
Spojrzał na nią zdziwiony.
- Chyba dostajesz prezenty...
- Tak. Na urodziny i Gwiazdkę, ale wychowałam się
wÅ›ród mężczyzn, wiÄ™c wszystkie moje prezenty zapako­
wane były w starą gazetę, jeżeli w ogóle... Nic w tym
stylu! - Wzięła ostrożnie do ręki pudełko i wpatrywała się
w nie z zachwytem.
- Otwórz je, proszę.
- Nie chcę zniszczyć kokardki.
- Zrobimy to razem. - Położył swoją dużą, męską dłoń
na jej ręce i wspólnie rozwiązali kokardkę.
Maggie podniosÅ‚a wieczko pudeÅ‚ka. WciÄ…gnęła gÅ‚Ä™bo­
ko powietrze.
- To nie może być dla mnie!
- Z całą pewnością jest dla ciebie - zapewnił ją.
- Ja nie potrafiÄ™...
- Nauczysz się w nich chodzić, jestem tego pewien.
Najwyżej będziesz je zakładać na specjalne okazje albo
dla wyjątkowego mężczyzny.
Maggie wzięła do ręki delikatne srebrne sandałki, które
przymierzała w sklepie Estelle. Były tak piękne, że niemal
bała się ich dotknąć.
- To nie są buty dla mnie. - Pokręciła smutno głową.
- Nie jestem dostatecznie seksowna.
Jego spojrzenie pociemniało.
- Jesteś w błędzie, moja damo. - Ethan zrobił krok
w jej stronÄ™.
- Ja... - zaczęła.
- Ty - nie pozwolił jej skończyć - jesteś najseksow-
niejszÄ… kobietÄ…, jakÄ… kiedykolwiek widziaÅ‚em. - PrzyciÄ…g­
nÄ…Å‚ jÄ… do siebie. - Twoje wÅ‚osy przywodzÄ… na myÅ›l na­
miętność. - Pocałował ją delikatnie w skroń. - Twoje
dumne spojrzenie mówi, że nie pozwolisz żadnemu
mężczyz
nie dominować nad sobÄ…. - PocaÅ‚owaÅ‚ jÄ… w poli­
czek. - A twoje usta... Czysta poezja...
ZawÅ‚adnÄ…Å‚ jej ustami. Maggie wypuÅ›ciÅ‚a z rÄ…k delikat­
ne sandałki i oddała się namiętności. Pozwoliła, by Ethan
nauczył ją jeszcze jednej rzeczy: czym jest prawdziwy
pocałunek.
Wciąż chciała więcej. Pragnęła znalez
ć się bliżej niego, [ Pobierz całość w formacie PDF ]