[ Pobierz całość w formacie PDF ]

która wypowiedziała te słowa, miała karnację jasną - jak
Lintonówna, natychmiast podpowiedziało mi serce, jednak
brakowało jej spokoju, z którego słynęli właściciele Gniazda.
Była gwałtowna - bardziej niż Cathy w dniach jej długich
wypadów do Peniston Crag, gdy towarzyszyły jej deszcz,
wiatr i młody Heathcliff. - Wykradłeś mego syna z domu
mojego brata - ciągnęła Isabella, gdyż najwyraz
niej była to
ona; poczułem, jak serce uderza mi o żebra, i przez dłuższą
chwilę nie mogłem oddychać. - Wiedziałam, że nigdy nie
wyrwę go ze szponów takiego jak ty nędznika, Heathcliffie.
Teraz musisz mi go zwrócić. I to dzisiaj!
Jakże mógłbym opisać te osoby, które choć znajdowały się
w jasno oświetlonym pokoju zaledwie siedem czy osiem stóp
pode mną, były jednak nieosiągalne jak zatopiony statek,
zanurzony w przez
roczystej głębi. Pasażerowie, widmowi, a
przecież żywi: poruszali się i mówili. Isabella, w sukience
czerwonej jak ogień buchający za jej plecami z mirażu małego
gabinetu, była piękniejsza niż kiedykolwiek w moich snach. A
Heathcliff - czy to możliwe, że współczułem temu potworowi?
I nawet kochałem go, pragnąc wyciągnąć pomocną dłoń
owemu monstrum zamieszkałemu w Czarnym Sabacie duszy -
stał naprzeciwko mej ukochanej i szydził z jej żądań.
A więc Isabella wyznała swe sekrety mężczyz
nie, który
złamał jej serce, temu samemu, który nadal, w każdej
pogodzie stoi na rozstajach Gimmerton, tam gdzie chowa siÄ™
samobójców i gdzie może spotkać Cathy, jeśli chmury rozsuną
się i wejrzy przez nie widmowy księżyc. Opowiedziała mu o
jego matce - tej z opowieści Nelly - i o ojcu, Josephie
Earnshaw; na co on zareagował jeszcze dłuższym śmiechem.
- A cóż mnie to wszystko obchodzi? - zawołał, a
płomienie podniosły się do obramowania kominka, jakby
wzniecone podmuchem z Piekieł. - Moja Cathy - moja
maleńka Cathy - jest moją córką, a spłodziłem ją z moją
siostrą. Jutro poślubi Lintona...
- Nie! - krzyknęła żałośnie Isabella; ja, próbując wtedy
wstać, przewróciłem lampę i światło zgasło. Znalazłem się w
całkowitych ciemnościach.
Linton, syn odebrany Isabelli, został spłodzony przez
Heathcliffa; Heathcliff jest także, o czym Isabella wie, ojcem
młodej Catherine Linton. Ta para nie powinna się pobrać,
jednak uczyni to.
Nie potrafię powiedzieć, ile czasu minęło, minuta, a może
więcej, zanim scena pod moimi stopami rozpłynęła się jak
mgła. Jeszcze przez jakiś czas głosy unosiły się w
podmuchach marcowego wiatru; w jego niesamowitych
gwizdach na wrzosowiskach słyszałem gniew i skargi Isabelli
i śmiech nędznika, który ściągnął klątwę zarówno na jej
rodzinę, na Lintonów, jak i na Earnshawów z Kredowej Góry.
Komentarz wydawcy
Po śmierci Henry'ego Newby na suchoty w roku 1861
znaleziono pozostawiony przez niego rozdział biografii lub
powieści (trudno zdecydować się na jedno czy drugie)
zatytułowany Gwałt w Gondalu. Prezentujemy go poniżej na
rzecz przyszłych pokoleń badaczy.
21
Henry Newby Gwałt w Gondalu
Korytarz prowadzÄ…cy do sypialni w Haworth zalatuje
tłuszczem; resztkami pieczeni wołowej, które Tabby
przechowuje w słoju w spiżarni i używa do smażenia
ziemniaków - ulubionego dania wielebnego Patricka na
sobotnią kolację. Woń ta opada z ambony w niedzielny
poranek, gdy ogniem piekielnym traktuje siÄ™ grzechy zbyt
straszne, by o nich ponownie wspominać, związane z od
dawna znanymi w parafii wydarzeniami: z napadem
rabunkowym na Wzgórzach, kiedy to rabuś o zasmarowanej
na czarno twarzy zatopił nóż w piersi Jonasa Picklesa; z
narodzinami dziecka w rodzinie Heatonów zmuszonej do
przekupienia wymigującego się ojca, by poślubił dziewczynę;
z kazirodztwem w Rush Isles, gdzie inna Heatonówna, Betty,
poślubiła przyrodniego brata, Johna Shackletona. Mocny,
stęchły zapach bije z ust Boga, jako powolna i bolesna kara
wymierzona za marzenia, fantazje i zbrodnie popełnione przez
tych, którzy usiłują zerwać krępujące ich więzy i wyrwać się z
ograniczeń narzucanych przyzwoitym życiem. Teraz gdy
Emily leży bezsennie w łóżku, które jeszcze przed kilkoma
dniami dzieliła ze starszą siostrą Charlotte, woń ta pełznie
korytarzem i wciska siÄ™ szparÄ… pod drzwiami. Sobotnia noc
przygotowuje siÄ™ do niedzielnego poranka. Na parterze, w
gabinecie ojca, z nieodłączną tam przygarbioną postacią
otoczonÄ… rozgardiaszem kartek z niedzielnym kazaniem,
Patricka Bronte otula dodajÄ…cy mu otuchy swojski zapach.
Przypomina mu o zmarłej żonie, Mary. Jej siostra, ciotka
Branwell, rodem z Kornwalii, z upodobaniem pichciła
paszteciki w zagraconej kuchni.
Próbowała także Tabby przekonać do tego dania. Ta
jednak pozostaje lojalna gustom swego urodzonego w Irlandii
pracodawcy. Wielebnemu Patrickowi nigdy nie zabraknie w
Haworth ziemniaków: duchowny nie przepada za
pasztecikami. Kartofle, na południowy posiłek gotowane, w
sobotnie wieczory zawsze będą smażone na wołowym
tłuszczu.
W wieku dwunastu lat Emily co do starszeństwa zajmuje
drugą od końca pozycję wśród sześciorga dzieci Bronte.
Dzisiejsza noc, dwudziestego stycznia, jest także drugą jej
samotną nocą. Gdyż starsza od niej o dwa lata Charlotte [ Pobierz całość w formacie PDF ]