[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Otto skinął głową, nie odzywając się ani słowem.
 Nic ci nie jest?  spytała go Celia.
Otto znów skinął głową, po czym otworzył usta. Na języku kłębiło mu się dwadzieścia
do trzydziestu błyszczących zielonoczarnych much plujek. Wszystkie były żywe, wszystkie
próbowały się uwolnić, lecz ślina trzymała je na języku. Otto ponownie zamknął usta, po
czym wyssał owady, pogryzł i połknął.
Po drodze do Del Mar Celia mówiła bardzo niewiele, jeśli nie liczyć:  To tu ,
 Zwolnij oraz  Uważaj na skrzyżowanie . Zaczynała zdawać sobie sprawę, że być może
samospalenie zmieniło ją bardziej, niż sądziła& i bardziej, niż wynikałoby to z Ottonowych
obietnic. Wiedziała, że lubi Walda& nieomal go kocha. Jednak nie czuła wyrzutów sumienia,
spalając mu twarz. Nie czuła żalu, kiedy płonąc skoczył z balkonu. W istocie czuła coś
niepokojącego i niebezpiecznego& przyjemność nieomal seksualnej natury& będąc
świadkiem przedśmiertnych konwulsji innej istoty ludzkiej.
Włożyła rękę pod płaszcz i wsunęła sobie dłoń między nogi. Wilgoć i ogień. Rozkosz i
śmierć. Nie mogła już się doczekać odnalezienia Lloyda. Nie mogła się doczekać chwili, gdy
go obejmie. Zadrżała na myśl o tym, co będą robić w noc przesilenia, gdy rok się będzie
odmieniać, ognie płonąć i odrodzi się rasa panów.
Otto zerknÄ…Å‚ na niÄ… kÄ…tem oka.
 Was machst du, Celia?  zapytał.
 Myślę. To wszystko.
 Spaliłaś Slonimsky ego?
 Tak  odpowiedziała szeptem.
Otto grzbietem zwiędłej dłoni obtarł z warg resztki muszych skrzydełek.
 Tyle co do %7łydów  zauważył.  Raz pozwoliliśmy im uciec. Drugi raz im się to
nie uda.
Lloydowi udało się ustawić sfatygowaną antenę telewizyjną tak, by mogli obejrzeć
nocne wiadomości. Przez większość programu twarz chińskiej prezenterki była intensywnie
niebieska, z wijącym się zielonym wąsikiem, lecz potrzebowali jedynie zrozumiałego
dz
więku.
 & funkcjonariusze Patrolu Drogowego zmuszeni byli dziś wieczorem przejść na
piechotę dziesięć kilometrów przez Pustynny Park Stanowy Anza Borrego, gdy ich wóz
pożyczyli sobie dwaj mężczyz
ni i kobieta, zaaresztowani na podstawie oskarżenia o kradzież
samochodu. Podejrzani opanowali pojazd Patrolu Drogowego, gdy funkcjonariusze na chwilÄ™
opuścili go celem przesłuchania dwóch autostopowiczów, i wykorzystali w celu powrotu na
miejsce, gdzie zaparkowany był mercedes, który pierwotnie był powodem oskarżenia o
kradzież&
 Autostopowicze!  parsknÄ…Å‚ Tony Express pogardliwie.  W dzisiejszych czasach
nawet gliny nie mówią prawdy!
 A spodziewałeś się, że co powiedzą?  zapytał Lloyd.   Zatrzymaliśmy się, by
pogadać z tymi dwoma Indianami Pechanga, jednym trzynasto , a drugim
siedemdziesięcioletnim, gdyż wyprzedzili nas idąc piechotą, podczas gdy my jechaliśmy z
prędkością dziewięćdziesięciu kilometrów na godzinę . A dajże tym biedakom spokój!
Urządzili się w domku Dana Tabaresa tak wygodnie, jak tylko się dało. Była to jedna z
zaniedbanych nadbrzeżnych posesji, połączonych zapuszczoną boczną uliczką, na którą
wychodziły zaplecza restauracji, sklepów i warsztatów samochodowych. Większość domków
letniskowych należała do położonych daleko od morza hoteli, które się przechwalały, że
dysponują czymś dla gości lubiących wypoczywać nad oceanem, lub do biznesmenów z
centrum San Diego, którzy tak jak Dań Tabares zabierali tu gromady mężczyzn w średnim
wieku na weekendy poświęcone łowieniu ryb oraz millerowskiemu piciu i drwieniu z
miejscowych dojrzałych piękności.
Wielki, przesycony zapachem wilgoci salon umeblowany był sofami z pomalowanej
na biało wikliny, wyściełanymi poduszkami z gąbki w bambusowe wzorki, i miał
nieprzyjemne górne oświetlenie, w którym wszyscy wydawali się o wiele bardziej zmęczeni
niż w rzeczywistości. Kuchnia, utrzymana w kolorach brązowym i pomarańczowym, chełpiła
siÄ™ brudnÄ… kuchenkÄ… mikrofalowÄ…, elektrycznym otwieraczem do konserw inkrustowanym
pociemniałym przez wieki sosem pomidorowym i staroświecką lodówką, zawierającą dwie
butelki zwietrzałej wody sodowej oraz jakąś musującą substancję koloru khaki, która w swym
poprzednim wcieleniu była prawdopodobnie kawałkiem wątrobianki.
Gdy tylko przyjechali, Lloyd i Kathleen udali się do najbliższego całonocnego sklepu
kupić chleb, bekon, świeże jarzyny, brzoskwinie, pączki, herbatniki, kawę, tonik, czekoladę,
butelkę wódki i whisky oraz inne produkty niezbędne do cywilizowanego życia.
W domku letniskowym nie było ani jednej rzeczy, która nie sprawiałaby wrażenia
skazanej na wygnanie z głównej siedziby Dana Tabaresa, poczynając od popielniczki, a
kończąc na podartym plakacie agencji handlu nieruchomościami, reklamującym tereny pod [ Pobierz całość w formacie PDF ]