[ Pobierz całość w formacie PDF ]

nom, ale na pewno nie mnie.
Rachel usiadÅ‚a przy biurku i pogrążyÅ‚a siÄ™ w myÅ›­
lach. Chciała, by David jak najszybciej podjął decyzję
w sprawie zatrudnienia nowego pracownika na jej
miejsce. Nie rozumiaÅ‚a, dlaczego nie wybraÅ‚ go spo­
śród kandydatów, z którymi rozmawiali tego ranka.
Każdy z nich miaÅ‚ znacznie lepsze kwalifikacje w dzie­
dzinie leczenia niepłodności niż ona, ale Davidowi
żaden się nie spodobał.
Wstała i podeszła do szafy z dokumentami.
- Pam, czy są tu podania kandydatów, z którymi
doktor Hart ma rozmawiać w przyszłym tygodniu?
- spytała, słysząc za plecami odgłos otwieranych
drzwi. - Czy też...?
- Witaj, kuzynko.
Na dz
wiÄ™k znajomego gÅ‚osu Rachel poczuÅ‚a gwaÅ‚­
towny ucisk w gardle. Powoli odwróciła się i zobaczyła
stojÄ…cego w progu Grega.
- Co... ty tu robisz? - wyjÄ…kaÅ‚a, z trudem opanowu­
jąc drżenie głosu.
- Niestety, nie miałem innego sposobu, żeby się
z tobÄ… skontaktować - odparÅ‚. - Nie mogÅ‚em do­
dzwonić się do ciebie do domu, a ilekroć próbowałem
zÅ‚apać ciÄ™ w pracy, jakaÅ› cholernie opryskliwa recep­
cjonistka twierdziła, że jesteś bardzo zajęta.
- Bo to prawda, Greg. Ostatnio rzeczywiście mam
wyjątkowo dużo pracy. Posłuchaj, może któregoś
wieczoru wpadłbyś do...
- Przepraszam, Rachel - wysapała Pam, stając za
plecami Grega. Miała zaczerwienione policzki i lekko
potargane włosy, co świadczyło o tym, że musiała biec
za Gregiem. - Ten pan po prostu przeszedł obok mnie
bez pozwolenia. PowiedziaÅ‚am, że nie wolno ci prze­
szkadzać, ale...
- W porzÄ…dku, Pam.
- Czy mam wezwać ochronę? A może doktor
Hart...
- Nie ma takiej potrzeby, Pam - odparła Rachel,
a recepcjonistka spojrzała nieufnie na Grega.
- JesteÅ› pewna?
- Tak - odrzekła, choć wcale nie była o tym
przekonana. - Możesz wracać do siebie.
Kiedy recepcjonistka niechÄ™tnie siÄ™ wycofaÅ‚a, Ra­
chel wzięła głęboki oddech.
- Niestety, mogę poświęcić ci tylko kilka minut,
Greg, bo wzywają mnie obowiązki - oznajmiła.
- Czy sprzedałaś dom?
Rachel potrząsnęła głową.
- Wciąż ci powtarzam, że żądasz za niego zbyt
wygórowaną cenę, Greg.
- Dlatego właśnie chciałem z tobą porozmawiać.
Uważam, że powinniśmy ją opuścić.
- Co takiego? - zawoÅ‚aÅ‚a, patrzÄ…c na niego osÅ‚upia­
Å‚ym ze zdumienia wzrokiem.
- Przemyślałem to, co mi powiedziałaś i doszedłem
do wniosku, że masz absolutną rację. Chcę, żebyś
zadzwoniła w tej sprawie do pośrednika i upoważniła
go do obniżenia ceny.
Coś mi tu nie gra, pomyślała Rachel. Niemożliwe,
by Greg nagle zmądrzał. Nie wierzę, że stał się
rozsądnym człowiekiem. To do niego niepodobne.
Już zamierzaÅ‚a spytać go, co knuje, ale siÄ™ pows­
trzymaÅ‚a, bo na dobrÄ… sprawÄ™ wcale jej to nie ob­
chodziło. Marzyła jedynie o tym, żeby Greg raz na
zawsze zniknął z jej życia.
- Zapewne zdajesz sobie sprawę, że nawet jeśli
opuścimy cenę, to i tak znalezienie kupca może zabrać
sporo czasu.
- Doskonale to rozumiem. Ludzie rzadko chcÄ… ku­
pować stare domy. Zazwyczaj wolÄ… nowsze budow­
nictwo, żeby nie wkładać pieniędzy w remonty - od-
rzekł z uśmiechem. Zrobił krok w jej stronę, a ona
odruchowo się cofnęła. - O co chodzi, kuzynko?
Sądziłem, że tego właśnie chcesz.
- Czy wszystko w porzÄ…dku, doktor Dunwoody?
- spytał David, stając w drzwiach.
Na widok jego ponurej miny i napiętych mięśni
twarzy Rachel aż jęknęła w duchu. Od razu domyśliła
się, że to Pam wezwała go na pomoc.
- Tak, doktorze Hart - odparła bez chwili namysłu,
nie chcąc, żeby mieszał się w jej prywatne sprawy.
- Mój kuzyn właśnie wychodzi.
- To dobrze - mruknÄ…Å‚ David, patrzÄ…c na Grega
wzrokiem, który sugerował, że jeśli natychmiast nie
opuści gabinetu, on mu w tym pomoże.
- Kto to jest, kuzynko? - spytał Greg, obrzucając
Davida taksującym spojrzeniem. - Twój chłopak czy
szef?
- Doktor Hart jest moim szefem - odparÅ‚a po­
spiesznie, nie chcÄ…c zaogniać i tak już napiÄ™tej sytu­
acji. - Dziękuję, że wpadłeś, Greg. Zrobię tak, jak
mówiłeś.
- Co masz zrobić? - spytał David po wyjściu
Grega.
- On chce, żebym kazała agentowi opuścić cenę
sprzedaży domu - wyjaśniła.
- Co takiego? Twój kuzyn jest gotów opuścić...?
Nie, Rachel, coś tu nie gra. Nie wierzyłbym w ani jedno
jego słowo. On na pewno coś knuje.
- Nie obchodzi mnie twoje zdanie na ten temat,
David. I nie mieszaj się do nie swoich spraw, jasne? [ Pobierz całość w formacie PDF ]