[ Pobierz całość w formacie PDF ]

intuicji! Gdyby to od niej zależaÅ‚o, kobiety nie tylko zaj­
mowałyby najwyższe stanowiska w firmach, nie tylko
kierowałyby przedsiębiorstwami, ale rządziłyby światem!
ROZDZIAA
SZÓSTY
Tak jak obiecała, Kate oddała firmowy samolot do
dyspozycji Caroline i Nicka. NowożeÅ„cy udali siÄ™ na lot­
nisko luksusową limuzyną, którą również zamówiła dla
nich starsza pani. Drugą limuzyną, która czekała na nich,
kiedy wysiedli z samolotu po stronie kanadyjskiej, dotarli
na miejsce - do Klonowego Gaju.
Kate jako organizatorka wycieczki spisaÅ‚a siÄ™ znako­
micie. Ośrodek, malowniczo położony nad brzegiem
zamarzniętego jeziora, otoczony był lasem, w którym
oczywiÅ›cie przeważaÅ‚y klony. SkÅ‚adaÅ‚ siÄ™ z głównego bu­
dynku, w którym mieÅ›ciÅ‚a siÄ™ restauracja, oraz wielu po­
jedynczych domków rozrzuconych po kilkuhektarowym
terenie. Kiedy jechali limuzynÄ… po wÄ…skiej wyboistej,
miejscami oblodzonej drodze ciÄ…gnÄ…cej siÄ™ wÅ›ród wyso­
kich zasp śnieżnych, Caroline pomyślała, że chyba jej
i Nickowi przydzielono najdalszy, najbardziej odizolowa­
ny domek ze wszystkich.
- Podejrzewam, że babcia musiała tu bywać latem
- rzekÅ‚a, patrzÄ…c na Å›wiat przez lekko przyciemnione ok­
na. PadajÄ…ce z nieba wielkie pÅ‚atki Å›niegu osiadaÅ‚y leni­
wie na szybach, po czym szybko topniały. - Wyobrażam
sobie, że w lipcu jest tu przepiÄ™knie. Pewnie babcia sÄ…­
dziła, że w styczniu jest tak samo.
99
- Moim zdaniem zimÄ… też jest przepiÄ™knie - powie­
dział rozmarzonym głosem Nick. - Trochę przypomina
mi to zimowy krajobraz w Rosji.
- Tęsknisz za ojczyzną, prawda?
- Tak. Ale nie na tyle, żeby wrócić tam na stałe. Teraz,
dzięki tobie, to mi na szczęście nie grozi. - Przez chwilę
milczał. - Ożeniłem się z tobą z bardzo egoistycznych
pobudek, Caro. Ale wiedz, że do końca życia będę ci
wdzięczny za to, co zrobiłaś.
ZarumieniÅ‚a siÄ™, czujÄ…c na sobie spojrzenie jego cie­
mnych oczu.
- Bez przesady, Nick. BÄ…dz
co bÄ…dz
mnÄ… też kiero­
waÅ‚y bardzo egoistyczne pobudki. GdybyÅ› zostaÅ‚ depo­
rtowany, babcia nigdy by siÄ™ nie doczekaÅ‚a tego magicz­
nego kremu odmładzającego.
PodskakujÄ…c na oblodzonych wybojach, limuzyna prze­
jechała jeszcze kilka metrów i wreszcie zatrzymała się przed
zarezerwowanym dla nowożeÅ„ców domkiem. Kierowca po­
śpiesznie otworzył pasażerom drzwi, a boy hotelowy, który
towarzyszył im od głównego budynku, szybko wbiegł po
schodach do domku. Nick podał Caroline rękę i pomógł
jej wysiąść z samochodu, po czym pochwycił ją w ramiona
i zaczął nieść przez zaśnieżony ogród.
- Nick! Puść mnie! Postaw na ziemi! Nick! - pisz­
czała, z zawstydzeniem zerkając na szeroko uśmiechnięte
twarze kierowcy i boya, którzy przyglÄ…dali siÄ™ jej bez­
skutecznym zmaganiom.
- Cicho, Caro! - rozkazał Nick. - I na miłość boską,
przestaÅ„ okÅ‚adać mnie pięściami! Jako twój nowo poÅ›lu­
biony mąż wykonuję to, co do mnie należy.
100
W przedpokoju wreszcie jÄ… postawiÅ‚, po czym, szcze­
rząc zęby jeszcze szerzej niż kierowca i boy, delikatnie
strzepnął śnieg z jej włosów.
- Z tego, co mi wiadomo, w Ameryce pan mÅ‚ody po­
winien przenieść żonę przez próg mieszkania. Chyba że
mi siÄ™ coÅ› pokićkaÅ‚o i to wcale nie jest zwyczaj amery­
kański?
- Nie, nic ci się nie pokićkało, po prostu... po prostu
mnie to wyleciało z głowy - przyznała Caroline.
Prawdę mówiąc, nie tyle wyleciało, co w ogóle nie
przyszło jej do głowy, że Nick może chcieć kultywować
jakiekolwiek Å›lubne obyczaje w sytuacji, gdy ich maÅ‚­
żeÅ„stwo stanowi pewnego rodzaju kontrakt. Ale, jak po­
woli zaczynała się przekonywać, Nick był człowiekiem
nieprzewidywalnym, pełnym niespodzianek, który ciągle
czymś zaskakiwał.
Podczas gdy kierowca limuzyny wnosiÅ‚ do domu ba­
gaże oraz wiktuały, jakie kupili w drodze do Klonowego
Gaju, boy rozsunął zasłony w oknach i włączył piecyk,
żeby trochę się wewnątrz ogrzało.
Zdjąwszy gruby, wełniany płaszcz, Caroline ruszyła
na zwiedzanie domku.
Styl rustykalny bardziej widoczny był od zewnątrz niż
w środku. Tu panował raczej styl eklektyczny, głównie
przywodzÄ…cy na myÅ›l wieÅ› angielskÄ… i prowincjÄ™ fran­
cuską. Eleganckie meble natychmiast skojarzyły się jej
z meblami w podmiejskiej rezydencji Nicka. Na wprost
kamiennego kominka, który siÄ™gaÅ‚ prawie do samego su­
fitu, stały dwie wygodne dwuosobowe kanapy. Reszta
mebli to były antyki: piękne stare szafy, kredensy, stoły.
101
Lśniącą drewnianą podłogę przykrywały grube, bogato
zdobione dywany. Z lewej strony salonu znajdowała się
nieduża kuchnia, drzwi z prawej prowadziły natomiast
do sypialni i Å‚azienki.
Kierowca i boy, zadowoleni z napiwków, jakie im
Nick wręczył, wyszli z domku, zostawiając nowożeńców
samych.
- Nick! - zawołała Caroline.
Stała w sypialni, podziwiając drugi kominek, niemal
równie wielki jak ten w salonie, ogromną sosnową szafę,
przepiÄ™knÄ… sosnowÄ… komodÄ™ oraz szerokie Å‚oże z balda­
chimem przykryte śliczną, ręcznie wykonaną narzutą.
- Nick! MusiaÅ‚a zajść jakaÅ› pomyÅ‚ka. Chyba przy­
dzielili nam niewłaściwy domek.
- Skąd ci to przyszło do głowy? - spytał zdziwiony,
przyłączając się do Caroline w sypialni.
- No bo spójrz. Jest... tylko jedno łóżko. Szerokie,
ale tylko jedno. Komuś musiało się coś pomieszać. Na
pewno nie babci. Ona akurat zna okoliczności naszego
małżeństwa. Założę się, że zarezerwowała dla nas domek
z dwiema sypialniami, a przynajmniej z dwoma łóżka­
mi. Słuchaj, zadzwoń do recepcji i powiedz im.
- Co? %7Å‚e chociaż mamy za sobÄ… zaledwie parogo­
dzinny staż małżeÅ„ski, to nie chcemy spać w jednym po­
koju, a tym bardziej w jednym łóżku? Zrozum, Caro,
umieszczono nas, przypuszczalnie zgodnie z poleceniem
Kate, w domku dla nowożeńców... Wyjrzyj, maleńka,
przez okno.
Na zewnątrz zapadł już zmrok, sypał coraz gęstszy
śnieg.
102
- Naprawdę chcesz wychodzić w taką śnieżycę?
Przenosić zakupy i bagaże do innego domu? - spytał
Nick. - A jeśli ci faceci z imigracyjnego jednak zaczną
wÄ™szyć? JeÅ›li postanowiÄ… sprawdzić, czy na pewno spÄ™­
dziliśmy tu miesiąc miodowy? Zastanów się, Caro. Jak
to będzie wyglądało, kiedy recepcjonista powie im, że
w noc poślubną państwo Valkovowie zdecydowali się
przeprowadzić z domku dla nowożeńców do domku
z dwiema sypialniami?
- Psiakość, masz racjÄ™ - przyznaÅ‚a, zdajÄ…c sobie spra­
wę, że w urzędzie natychmiast nabrano by podejrzeń.
- Słuchaj, jakoś sobie poradzimy. Coś wymyślę. Mogę
na przykład spać w salonie na kanapie.
- Nie... bÄ™dzie ci strasznie niewygodnie - zapro­
testowała, mając nadzieję, że Nick nie odczyta jej słów
jako zachęty do spędzenia nocy w jednym wspólnym
łóżku. Na wszelki wypadek, żeby jej intencje byÅ‚y caÅ‚­
kiem jasne, dodaÅ‚a: - Jestem od ciebie sporo mniej­
sza. Jeśli któreś z nas ma spać na kanapie, to prędzej ja [ Pobierz całość w formacie PDF ]